Artykuły

W 15 rocznicę swego powstania Państwowy Teatr Muzyczny w Szczecinie wystąpił z premierą "Krakowiaków i Górali" Bogusławskiego-Stefaniego. Spektakl reżyserował kierujący Teatrem od roku Tadeusz Bursztynowicz. Wydaje się, że szczecińskie przedstawienie może on zaliczyć do swych wybitnych osiągnięć artystycznych. Jest ono barwne, dynamiczne, rozśpiewane i roztańczone, bardzo radosne w tonie, sprawne warsztatowo, a przede wszystkim - dzięki swej narodowej nucie, poruszającej tkwiące w każdym z nas pokłady patriotycznego sentymentu - trafiające w istotę potrzeb i podświadomych pragnień pozbawionego autonomicznej tradycji kulturowej środowiska szczecińskiego.

Najmocniejszą stroną przedstawienia jest jego widowiskowość, lecz pochwalić też należy aktorów, może z nielicznymi wyjątkami, za dobrą grę - zabawną, ale przecież nie przerysowaną, dopasowaną znakomicie do sytuacji, a także za wyraźną dykcję, sprawne i wyraziste pointowanie tekstu, dzięki czemu dociera on w całości do słuchaczy, którzy bawią się znakomicie prostymi, ale przecież sympatycznymi perypetiami bohaterów. Wykonanie muzyczne szczecińskiego przedstawienia dostraja się do wysokiego poziomu całości. Orkiestra brzmi dobrze; solidnie przygotowane chóry, zwłaszcza w tutti, osiągają należytą soczystość wyrazu, soliści ładnie, czysto i ze szczerym wdziękiem śpiewają arie i podają kuplety. Oczywiście wszystkie głosy nie są sobie równe, ale że muzyka Stefaniego jest nieskomplikowana i nie daje śpiewakom większego pola do popisu, trudno jest kogokolwiek z artystów specjalnie wyróżnić. Zasługą dyrektora i reżysera Teatru jest, że wziął na warsztat tę sztukę i nadał jej taki kształt sceniczny, w którym cały zespół mógł wykazać maksimum zalet, nie odsłaniając swych wad. Spektakl przyjmowany jest żywo przez wypełniającą szczelnie salę Teatru publiczność szczecińską - bardzo sympatyczną, wdzięczną i dziękującą serdecznie za kulturalne, barwne widowisko.