Wszystko się dobrze kończy
- Nie unowocześniam na siłę, nie pozbawiam tancerzy kostiumów z epoki. Nie używam także nadmiaru gestu i pantomimy, a ruch na scenie wynika ze zdarzeń. Podstawą układów tanecznych w tym spektaklu jest klasyka - mówi HENRYK KONWIŃSKI, autor choreografii do spektaklu "Córka źle strzeżona" w Operze Krakowskiej.
Agnieszka Malatyńska-Stankiewicz: - 7 i 8 maja na scenie Teatru im. J. Słowackiego Opera Krakowska wystawi "Córkę źle strzeżoną". Dlaczego zdecydował się Pan przygotować inscenizacyjnie i choreograficznie ten bardzo popularny w XVIII wieku balet?
Henryk Konwiński: - Kilka lat temu zrealizowałem "Córkę źle strzeżoną" w Operze Śląskiej w Bytomiu. I to się sprawdziło. Spektakl jest tam wystawiany do dziś, z dużym powodzeniem. A w Krakowie ta komedia taneczna nigdy nie była wystawiana.
- Zespół baletowy Opery Krakowskiej jest zbyt mały...
- Sięgnęliśmy po solistów tancerzy z baletu Teatru Wielkiego w Poznaniu oraz po uczniów Studia Baletowego Opery Krakowskiej. W sumie zatańczy około 30 osób.
- Córka źle strzeżona to balet, który zachował się do naszych czasów z dokładnym opisem scen i konstrukcji choreograficznej. Czy pozostaje Pan wierny tym układom tanecznym?
- W ogólnej idei tak. Ale spektakl jest moją wariacją taneczną na temat choreografii sprzed lat. Mając w pamięci wszystko, co wiem na temat baletu romantycznego, tradycyjnego i współczesnego, starałem się na ten taniec popatrzyć oczami współczesnego widza. Bo nie każdy gest czytelny w XVIII wieku może być zrozumiały dla dzisiejszej publiczności.
- Czy zatem zobaczymy współczesną opowieść, czy widowisko nawiązujące do tańca historycznego, w kostiumach z epoki?
- Nie unowocześniam na siłę, nie pozbawiam tancerzy kostiumów z epoki. Nie używam także nadmiaru gestu i pantomimy, a ruch na scenie wynika ze zdarzeń. Podstawą układów tanecznych w tym spektaklu jest klasyka. Ale widz nie odbiera tego spektaklu jako ramoty z dawnych lat, ale jako współczesną opowieść o dwojgu młodych ludziach, którzy się kochają, o matce, która chce córkę wydać bogato za mąż. Ta historia mogła się wydarzyć i dziś, na przedmieściu lub na wsi. Te zdarzenia pokazujemy w pięknej sielankowej scenerii w kolorowych kostiumach z epoki. A wszystko po to, aby było przyjemnie, a widz patrzył na scenę z uśmiechem.
- Czy temat córki źle strzeżonej w dzisiejszych czasach może być jeszcze aktualny?
- Jest. Bez względu na zmianę obyczajowości, jaka następuje. Matka chce wydać córkę za bogatego, ale niekoniecznie mądrego mężczyznę, zaś córka ma innego chłopaka - to temat nieśmiertelny.
- W spektaklu zdecydował się Pan wykorzystać również aktorów śpiewaków. Dlaczego?
- Tym zabiegiem nawiązuję do tradycji tego baletu, która polegała na tym, że w role Thomasa i Natariusza wcielali się aktorzy komicy. W naszym spektaklu wystąpią aktorzy śpiewacy: Andrzej Biegun kreujący rolę Thomasa, ojca bogatego niezguły, oraz Stanisław Knapik jako Notariusz. Bardzo mnie cieszy, że ci znakomici aktorzy biorą udział w naszym balecie komicznym. Cieszę się, że obaj panowie zechcieli zabawić się z nami.
- Śpiewacy będą tańczyć?
- Oczywiście.
- A jak im idzie nauka tańca?
- Bardzo dobrze. Są ogromnie pracowici. Starają się i żądają ode mnie precyzyjnych wskazówek.
- Balet Córka źle strzeżona ma trzy wersje muzyczne. W Krakowie zaprezentuje Pan wersję do muzyki Hertela. Jaka jest ta muzyka?
- Szczególnie piękna. Słuchając jej, nie sposób się nie uśmiechnąć. To muzyka radosnego tańca. Przygotowując spektakl, opierałem się na partyturze znajdującej się w archiwach Opery Śląskiej, a przywiezionej ze Lwowa. Tradycją jest, że partytura często była inkrustowana muzyką innych kompozytorów. Aby pozostać wiernym tym zabiegom, postanowiłem do współpracy "zaprosić" Rossiniego. Dlatego w spektaklu wykorzystuję fragmenty z Włoszki w Algierze, Wilhelma Tella i Jedwabnej drabinki. Okazało się, że cudownie zgadza się klimat naszego kompozytora z Rossinim. Znakomicie nam się to sprawdza.
- Z jakim przesłaniem - chciałby Pan - aby publiczność wyszła ze spektaklu?
- Zależy mi przede wszystkim na tym, aby widzowie odetchnęli z ulgą oglądając nasz spektakl, aby pozbyli się na chwilę problemów, zapomnieli o codzienności i zobaczyli, że są opowieści, gdzie wszystko się dobrze skończy.
