Czarny humor
Czy żałuję, że w mroźny poniedziałkowy wieczór wybrałam się na Berlińską Rewię Kabaretową? Nie potrafię dać jednoznacznej odpowiedzi. Czarny, miejscami nawet bardzo - humor, podany w atrakcyjnej formie rzadko gości na poznańskich scenach. I dlatego chwała za to Estradzie Poznańskiej, że sprowadziła do nas "Opowieści Jedenastu Katów" w wykonaniu rozśpiewanych artystów Teatru Ludowego z Krakowa. Mieliśmy okazję odbyć metafizyczną podróż w czasie, oderwać się od codzienności i odrobinę zanurzyć w klimacie nasączonych dymem i absyntem knajp Berlina, Monachium, Wiednia i Zurychu z początku minionego wieku. To tam poeci, pieśniarze, kompozytorzy i aktorzy, zapatrzeni w paryskie nowinki, tworzyli nową formę sztuki: kabaret, bliższy literaturze niż życiu. I oto na scenie przy Niezłomnych gościliśmy zespół, który dał z siebie wszystko. Zobaczyliśmy rozśpiewanych artystów, dobrze obsadzonych w poszczególnych scenkach, z których wiele stanowiło teatralne i kabaretowe perełki. Brawurowy popis możliwości dał Janusz Radek. Znakomity zarówno w mundurze, jak i kobiecych perukach (w kolorze różowym i czarnym). Choć przedstawienie przygotowano z ogromną pieczołowitością i rozmachem, mnie zabrakło w nim klamry spinającej w całość scenki. To wystarczyło, by artyści pokazali co potrafią, ale już nie na to, by poczuć w tym chaosie jakiś sens. I choć konferansjer zapewniał na zakończenie, że to przyjdzie samo, kiedy wrócimy do domu, do mnie jakoś nie przyszło. Być może dlatego, że spodziewałam bardziej teatru niż kabaretu. We właściwym odbiorze Berlińskiej Rewii Kabaretowej zaszkodziło fatalne nagłośnienie. Tekst ginął w potwornym hałasie, zabijającym wysiłki artystów i mój dobry nastrój. A jednak poznańska publiczność doceniła to przedstawienie gorącymi owacjami, nieco przymykając na to wszystko... uszy.
