Artykuły

Feliks Szajnert [zwycięstwo]

Anna Augustynowicz wymyśliła sobie do "Zemsty" w Teatrze im. Słowackiego takiego właśnie Papkina z kompletnie innego bieguna niż chce tradycja wykonawcza. Starego, spsiałego i bardzo przegranego. On się naprawdę wzrusza, recytując apostrofy do młodych panienek, patrzy ze stoicką rezygnacją na otaczający go mały światek zacietrzewionych prostaków, fałszywych kauzyperdów i zachłannych bab; gdy go poniżają - macha ręką. Inscenizatorka włożyła mu w jednej ze scen do ręki czaszkę Yorricka i chyba tym już przesadziła. Niemniej łysy, smutno-pogodny błazen z pooranym zmarszczkami obliczem w czarnym roboczym i bardzo Hamletowskim trykocie długo nie daje spokoju pamięci - jest bardzo silną kreacją i to stworzoną przy tak świadomej powściągliwości w graniu. Nie wiem, i dawałem już wyraz wątpliwościom, czy ma sens używanie Fredry do takiego celu; niemniej bez wątpienia galeria Papkinów powiększyła się o znaczący konterfekt.