Artykuły

Zakończyła się kolejna (już siódma) edycja Festiwalu Sopot Non - Fiction. Prócz prezentacji spektakli reżyserzy, dramaturdzy i aktorzy z całej Polski przez tydzień rozwijali swoje projekty teatralne inspirowane prawdziwymi historiami, aby na koniec móc zaprezentować je w postaci pokazów otwartych, tzw. pracy w rozwoju - pisze Grażyna Antoniewicz w Polsce Dzienniku Bałtyckim.

- Jak zawsze było kolorowo i różnorodnie - podsumowuje reżyser Adam Nalepa, jeden z kuratorów festiwalu. Tłumnie odwiedzane były zarówno zaproszone spektakle, jak i finałowe maratony (efekt warsztatów). Po prezentacjach twórcy i aktorzy spotykali się z publicznością.

Taneczny sen złoty

- W ciągu tych sześciu lat powstały ponad trzydzieści trzy spektakle i słuchowiska zrealizowane według projektów, które pojawiły się na warsztatach - mówi reżyser Adam Nalepa. - Rok temu Ivo Vedral, pokazał "Sen złoty stoczni", to szereg luźnych skojarzeń związanych z Barbarą Piasecką-Johnson. Michał Kurkowski napisał wtedy świetny tekst. Nieoczekiwanie w tym roku zobaczyliśmy spektakl "No more tears", który twórcy zrealizowali z tancerzami Polskiego Teatru Tańca z Poznania, inspiracją był "Sen złoty stoczni".

- W tym roku mieliśmy trzydzieści zgłoszeń prominentnych reżyserów, czy dramaturgów. Wybieramy tematy, które wydają się nam najciekawsze, ale ponieważ chcemy żeby potem powstały spektakle, więc jeżeli jakiś teatr nam sygnalizuje, że byłby danym projektem zainteresowany, czytamy go dwa razy dokładniej, bo chcemy publiczności zaprezentować gotowy spektakl, jeśli nie za rok, to później - dodaje Adam Nalepa.

Nieważkość po latach

W tym roku Wojciech Faruga pokazał "Nieważkość". Zanim powstało przedstawienie, realizował ten projekt na warsztatach podczas drugiego Festiwalu Non - Fiction.

- Ucieszyłem się kiedy dostałem telefon od Wojtka, że udało mu się po pięciu latach zrealizować na podstawie tego projektu spektakl w Teatrze Nowym w Krakowie - dodaje Adam Nalepa.

- Bardzo podobała mi się "Nieważkość", o tym jak grupa radzieckich kosmonautów została na rok zamknięta w makiecie statku kosmicznego i miała stać się polem do badań nad możliwością przeżycia lotu na Marsa - opowiada nauczycielka pani Paulina, która od początku towarzyszy festiwalowi i ogląda wszystkie spektakle. Coraz więcej osób chodzi bowiem nie tylko na wybrane przedstawienia, ale ogląda całe maratony, aby niczego nie przegapić.

Lalka zamiast kobiety

Wiele kontrowersji wzbudził interesujący efekt warsztatowy duetu Radosław Maciąg i Michał Kurkowski "My first Dolly" - przeznaczony dla widzów od lat 18.

Projekt stanowił punkt wyjścia do rozważań, czy w dobie powszechnej cyfryzacji, kiedy nasze życie coraz częściej przenosi się w świat wirtualnej rzeczywistości zrezygnujemy z bezpośredniej relacji z drugim człowiekiem.

Czy ten kontakt zastąpią lalki i sztuczna inteligencja? Oczywiście, upraszczam temat, ale dyskusja była burzliwa i wielowątkowa, a forma prezentacji wyjątkowo atrakcyjna. Chociaż, kiedy ze sceny pada prowokacyjny tekst, że projekt zostanie zrealizowany w Teatrze Wybrzeże, a jedną z aktorek będzie robot - lalka, obecny na widowni dyrektor Adam Orzechowski uśmiechnął się i... być może nieco zaniepokoił.

Na tegorocznym festiwalu trafiały się niespodzianki. Na przykład Roman Pawłowski (znany recenzent i publicysta) wystąpił jako aktor u Katarzyny Kalwat w "Grotowskim". Przeprowadzał na scenie wywiady z wydawcami fikcyjnej książki o mistrzu.

Z projektów warsztatowych na mnie największe wrażenie zrobiły dwa: "Szczuczyn" w reżyserii Darii Kopiec (dramaturgia Elżbieta Chowaniec) oraz "Historia osobista" (reżyseria Marcin Wierzchowski, dramaturgia Rafał Pietrzak). Chętnie zobaczyłabym spektakle zrealizowane na podstawie tych projektów.

VII Festiwal Teatru Dokumentalnego i Rezydencja Artystyczna Sopot Non-Fiction zorganizowała Fundacja Teatru BOTO, wspólnie z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku.