Artykuły

Filip Perkowski [na fali]

Ciekawe, czy jego epizod nadętego, bucowatego Sienkiewicza w znakomitej "Zapolskiej" skłonił twórców tamtego dzieła, Jana Czaplińskiego i Anetę Groszyńską, do przygotowania całego sequelu pod tytułem "Sienkiewicz superstar"? Powstał jednak trochę inny spektakl, bardziej skeczowo-kabaretowy, inaczej też rysowany jest pisarz. Także nie z pompą, raczej w gaciach (vide zdjęcie), ale jego Sienkiewicz jest teraz pragmatykiem, wyrobnikiem literatury i trzeźwym dostarczycielem tego, czego potrzebują zniewoleni rodacy. Czuje się, że takie założenie aktorowi sprawia frajdę; obrona przed próbami wbicia na cokół to najlepsze tu źródło zabawy, a jest jeszcze pół-żartem pół-serio dysputa z Brzozowskim, jest i sekwencja o kręceniu "Pana Wołodyjowskiego", do której zakłada odwieczny berecik Jerzego Hoffmana. Miał w tym sezonie wałbrzyskiego Teatru im. Szaniawskiego również zadanie taneczne w świetnym widowisku "Gdyby Pina nie paliła, to by żyła" i choć nie przypominał sylwetką Michaiła Barysznikowa, to pod opieką Cezarego Tomaszewskiego umiał zawojować publiczność. Życzyć mu wypada dalszych piruetów we wszelkich artystycznych baletach.