Artykuły

20 października o godzina 18 w Operze Śląskiej premiera "Don Desiderio" Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego w reż.Eweliny Pietrowiak.. Polska prapremiera sceniczna oryginalnej wersji językowej.

Ryszard Daniel Golianek w książce "Opery Michała Ksawerego Poniatowskiego" podaje, że w "Gazetta musicale di Milano" pisano, iż na próbę generalną tego spektaklu przybył do teatru sam Rossini i... był zachwycony. Gratulował kompozytorowi wyczucia stylu włoskiego, a najbardziej podobał mu się sekstet z tej opery. My zapewniamy, że całość w reżyserii Eweliny Pietrowiak i pod kierownictwem Jakuba Kontza będzie wyjątkowa - dodaja organizatorzy.

**

Józef Michał Ksawery Poniatowski

Don Desiderio

opera w 3 aktach

libretto - Cassiano Zaccaganini

Kierownictwo muzyczne: Jakub Kontz

Reżyseria: Ewelina Pietrowiak

Scenografia i kostiumy: Aleksandra Gąsior

Reżyseria światła: Karolina Gębska

20 października 2018 r.

Obsada prapremiery:

Don Desiderio - Stanislav Kuflyuk

Don Curzio - Szymon Komasa

Angiolina - Joanna Woś

Federico - Adam Sobierajski

Matteo - Bogdan Kurowski

Placida - Iwona Noszczyk

Riccardo - Juliusz Ursyn Niemcewicz

oraz

soliści, orkiestra i chór Opery Śląskiej

pod dyrekcją

Jakuba Kontza

***

Józef Michał Ksawery Poniatowski

Józef Michał Ksawery Poniatowski - książę de Monterotondo (ur. 21 lutego 1816 w Rzymie, zm. 3 lipca 1873 w Londynie) - polski kompozytor, śpiewak (tenor) i dyplomata. Jego dziadek był rodzonym bratem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Od początku związany był z kulturą Włoch. Kształcił się we Florencji, interesując się od młodych lat muzyką i śpiewem, posiadał doskonały głos tenorowy. Został naturalizowany w Toskanii i wyniesiony do godności księcia Monterotondo przez wielkiego księcia Leopolda II; w 1850 otrzymał austriacki tytuł książęcy. W czasie Wiosny Ludów dwukrotnie był wybierany do Izby Deputowanych we Florencji. Od grudnia 1849 został posłem Toskanii w Brukseli, w latach 1850-1853 - w Londynie. W roku 1854 zrezygnował z misji dyplomatycznej na rzecz księstwa Toskanii, osiadł w Paryżu, otrzymał od Napoleona III godność senatora francuskiego i przyjął obywatelstwo francuskie. W latach 1871-1873 był towarzyszem wygnania Napoleona III w Anglii. Jest autorem 9 oper włoskich i 3 francuskich. Tylko jedna z jego oper wystawiona była XIX w. na ziemiach polskich. Była to opera Don Desiderio zaprezentowana 12 lutego 1878 roku w Teatrze Miejskim we Lwowie. Dzieło wystawiono po polsku( w tłumaczeniu Leona Sygietyńskiego). Pierwszą skomponowaną przez Poniatowskiego operą była Giovanni da Procida. Główną partię tenorową wykonywał wtedy sam kompozytor, a na scenie towarzyszyli mu jego brat Carlo i bratowa Elisa. Od początku nawiązywał do stylu muzycznego Rosinniego i Donizettiego. Oficjalna premiera odbyła się we wrześniu 1840 roku na deskach Teatro Gliglio w Lukce. Do roku 1848 wystawił na scenach włoskich (m.in. we Florencji, Lukce, Livorno, Wenecji, Rzymie, Neapolu i Palermo) siedem dzieł operowych.

Po pierwszym okresie twórczości (1840-1847 r.), książę zajmował się głównie działalnością polityczną, zagranicznymi misjami dyplomatycznymi. Do komponowania powrócił dopiero pod koniec lat 50.XIX wieku. W latach 1860-1868 stworzył trzy opery francuskie i jedną włoską, a premiery tych dzieł miały miejsce we wszystkich teatrach operowych Paryża. Poniatowski planował również tournée koncertowe w charakterze dyrygenta po Stanach Zjednoczonych. Niestety, plany przekreśliła śmierć artysty. Został pochowany w Chislehurst pod Londynem, niedaleko grobu Napoleona III.

(na podst. "Opery Józefa Michała Ksawerego Poniatowskiego" Ryszarda Daniela Golianka)

DON DESIDERIO

Głównym bohaterem jest tytułowy Don Desiderio, prawdziwy pechowiec popełniający trudne do wybaczenia gafy. Na wieść o śmierci swojego przyjaciela Riccarda udaje się do domu zmarłego, by powiadomić bliskich o nieszczęściu. Gdy tylko wkracza do ich domu przyprawia wdowę o omdlenie, a córce Angiolinie przerywa schadzkę miłosną i doprowadza do konfliktu między zakochanymi. Doprowadza też do otwarcia testamentu. Okazuje się jednak, że testament nie powinien być odczytany przed upływem 24 godzin. W innym razie, spadek ma zostać przekazany na rzecz sierot. Don Desiderio chce najpierw w rozpaczy popełnić samobójstwo, ale ostatecznie proponuje wdowie swój majątek imałżeństwo. Każde jego działanie prowadzi do większych komplikacji w życiu wszystkich bohaterów. Wszystko jednak kończy się dobrze, bo oto pojawia się Riccardo, który jednak nie umarł