Artykuły

8 grudnia w Teatrze Lalka odbędzie się premiera "Alicji w Krainie Czarów" Lewisa Carrolla w reż. Aleksieja Leliawskiego.

Czy do tego, by znaleźć się w krainie snu potrzeba cudu? A może jedynie wyobraźni i przekonania, że to właśnie za jej sprawą dziecięcy pokój jest w stanie przemienić się w przestrzeń fikcji i nonsensu? Gdy zabawą rządzi dziecko, ucieczka od realności jest równie prawdopodobna, co szczęśliwy powrót do codziennego życia. Podróż, która przyniesie niespodzianki nie tylko tytułowej bohaterce, odbywać się będzie w planie lalkowym i aktorskim.

Reżyser o spektaklu:

"lija w krainie czarów" - to bardzo dziwna książka. Właściwie niemożliwe wydaje się opowiedzenie jej fabuły, przekazanie treści. Jest w niej jednak coś magicznego.

Lewis Carroll stworzył nieistniejący świat na tyle daleki od realności, że sam w sobie stał się realnością. Każdy może go interpretować po swojemu, a on nie traci na spójności.

Jaka jest Alicja?

Czy patrzy na nas ze starej fotografii? Czy też jest postacią z ilustracji Johna Tenniela, czy z filmu Burtona? Może podobna jest do tej, którą stworzył Disney? Albo do tej, która pojawia się w klipie Avrile Lavigne, lub w grze komputerowej? Te wszystkie niepodobne do siebie, z wyglądu i charakteru, postacie są Alicją. Całkiem zwyczajne imię staje się uosobieniem określonych cech.

Ta książka nie jest wyłącznie o Alicji.

Jest o Lewisie Carrollu, który daremnie próbował zatrzymać czas. Robił to przyjaźniąc się z dziećmi, zajmując się fotografią, układając absurdalne i jednocześnie logiczne twierdzenia. To on, autor powieści, szydzi z braku umiejętności uczonej Myszy w posługiwaniu się językiem zrozumiałym dla dzieci. Kpi z nudnych wywodów Delikatesa, wspominającego przeszłość, z megalomanii Królów, Dam i innych mniej ważnych kart do gry. To on, jako Szalony Kapelusznik, kłóci się z Czasem. To on, jako Biały Królik, nieustannie gdzieś spieszy się i spóźnia. Wreszcie, podobnie jak Kot z Cheshire, ulatuje z pamięci Alicji - najpierw znikają jego ręce, potem ciało, następnie twarz i, na ostatku, uśmiech.

"Alicja..." to książka o osobach, które nigdy nie istniały. Alicja Liddell była Alicją jedynie z wyobraźni sir Dodgsona, a Charles Lutwidge Dodgson stał się Lewisem Carrollem tylko dzięki Alicji Liddell. Oni nie istnieli. A jednak byli i pozostaną na zawsze.

A jednak spotkali się...

Nie mamy zamiaru być odkrywczy czy oryginalni. Chcemy tylko trochę przybliżyć do siebie dwa światy, które istnieją w jednej przestrzeni, lecz rzadko, niestety, spotykają się w czasie. Chodzi o świat dzieci i świat dorosłych.

Pragniemy porozumieć się z Czasem.

Aleksiej Leliawski

(Przekład Eugenia Dąbkowska)

***

Biogramy twórców

Aleksiej Leliawski

Reżyser. Absolwent Białoruskiej Akademii Sztuk. W latach 1979-1982 pracował jako reżyser i zastępca dyrektora naczelnego do spraw artystycznych i literackich w Białoruskim Państwowym Teatrze Lalek w Mińsku. Od 1986 roku do dziś pełni tu funkcję dyrektora artystycznego, a od lat 90. - także dyrektora Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Lalkowej. Reżyseruje w teatrach w kraju i za granicą, m.in. w Niemczech, Holandii, Słowenii, Bośni i Hercegowinie, Litwie, Rosji, Polsce. Spośród ponad dziewięćdziesięciu spektakli dla dzieci i dorosłych, do najważniejszych w jego dorobku należą: "Biały statek" Ajtmatowa, "Kruk" Gozziego, "Wania. Opowieść o Wani i tajemnicach rosyjskiej duszy", "Mistrz i Małgorzata" Bułhakowa, "Lear", "Burza" Szekspira, "Mewa", "Trzy siostry" Czechowa, "Folwark zwierzęcy" Orwella, "Wieczna pieśń Kupały", "Moby Dick" Melville'a, "Samozwaniec" wg opery Musorgskiego, "Odyseusz" Norreviga. Wiele przedstawień pokazywanych jest na międzynarodowych festiwalach, m.in. w Austrii, Belgii, Danii, Bułgarii, Niemczech, Iranie, Hiszpanii, Włoszech, Francji, Chorwacji, Słowenii, Szwajcarii, Uzbekistanie, Łotwie i Polsce. W latach 1989-2006 był wykładowcą Białoruskiej Akademii Sztuk. Laureat prestiżowych nagród, m.in.: Rosyjskiej "Złotej Maski", Teatralnej Nagrody Sankt Petersburga, Nagrody im. Jana Dormana. Jego spektakl "Cudowna podróż" Lagerlöf zrealizowany w Teatrze Lalka w sezonie 2016/2017, był prezentowany w dziewięciu ośrodkach kultury na terenie całego kraju w ramach Programu TEATR POLSKA organizowanego przez Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego ze środków MKiDN.

*

Martyna Kander

Absolwentka Wydziału Scenografii w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Accademia di Belle Arti w Wenecji. Zrealizowała spektakle na scenach operowych i dramatycznych, m.in. w Operze na Zamku w Szczecinie, Operze Nova w Bydgoszczy, Teatrze Powszechnym w Warszawie, Operze Kameralnej w Warszawie, Teatrze im. Juliusza Słowackiego, Teatrze Narodowym w Warszawie, Teatrze Wielkim w Poznaniu. Dwukrotnie została wyróżniona stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne oraz nagrodami za twórczość na polu scenografii, w tym Nagrody im. T. Roszkowskiej, Nagrody im. Jana Kiepury, Nagrody im. J. Moskala na Festiwalu Nowej Scenografii oraz Nagrody Specjalnej ZASP im. A. Pronaszki.

Pracuje na Wydziale Scenografii ASP w Warszawie, gdzie w 2018 roku obroniła tytuł doktora.

*

Paweł Piątek

Znany krakowski muzyk, aranżer, kompozytor i producent muzyczny. Współzałożyciel i lider grupy jazzowej Overtime. Wieloletni pianista zespołu Anawa Marka Grechuty a od 2008 roku - kierownik muzyczny festiwalu poświęconego Artyście. Współpracuje z wieloma gwiazdami polskiej sceny, tworzy muzykę teatralną, prowadzi własne, małe studio nagrań.

Realizacja dofinansowana ze środków MKiDN.