Artykuły

Od 12 lat w boga wina podczas Winobrania wciela się zielonogórski aktor, Marcin Wiśniewski. Niektórzy pamiętają, gdy Bachusem byli Tadeusz Drozda, Stanisław Cynarski czy Zdzisław Grudzień - pisze Szymon Płóciennik w Gazecie Wyborczej - Zielona Góra.

Czy twarz z winobraniowej pocztówki wydaje się Wam znajoma? Tak, to Arnold Boczek ze "Świata według Kiepskich". Dariusz Gnatowski, zanim został rzeźnikiem i pracownikiem działu mięsnego w słynnym serialu, imał się różnych zajęć. W latach 90. był m.in. Bachusem w Zielonej Górze. Po deptaku kroczył z półnagim torsem, otoczony bachantkami.

Inną znaną postacią, która wcielała się w boga wina, był Tadeusz Drozda. Znany satyryk w 1993 r. przyjechał do Zielonej Góry w przedostatni dzień Winobrania, a klucze do bram miasta przejął na zaledwie dwa dni.

W amfiteatrze wystąpił w widowisku "Jaskinia Bachusa". Suchej nitki na przedstawieniu nie zostawił Artur Łukasiewicz, dziennikarz "Wyborczej", który dzień później relacjonował je w gazecie.

"Finałem Winobrania miało być widowisko w amfiteatrze, widowisko reklamiarsko-szmirowate, używając języka Bachusa Tadeusza Drozdy - pod każdym względem durne, acz kosztowne. Na szczęście świadkami tegoż była garstka widzów" - pisał zniesmaczony.

Bachus z "M jak Miłość"?

Gdyby Zielona Góra była bogatszym miastem, Bachusem być może byłby... Marcin lub Rafał Mroczek. Organizatorzy Winobrania w 2009 r. musieli rozważać taką opcję, skoro znali cennik gwiazd serialu "M jak Miłość". "Wybór podyktowany jest ceną wynagrodzenia, jakie weźmie aktor. Znana postać mogłaby zażądać za dziewięciodniową pracę nawet 150 tys. zł. Dla przykładu jeden z braci Mroczków bierze za jeden dzień 17 tys. zł" - 10 lat temu tłumaczył "Wyborczej" Wojciech Załustowicz z firmy Aspe, która organizowała święto.

Czy to dobrze, żeby Bachusem był aktor spoza Zielonej Góry? Trudno powiedzieć. Na pewno musi orientować się w miejskich realiach. Inaczej powtórzy się historia, którą w książce Andrzeja Toczewskiego "Zielonogórskie Winobrania" opowiadał Zdzisław Gruberski. Co prawda nie dotyczyła Bachusa, ale... jest pouczająca.

"Pewnego razu scenariusz zlecono Marii Czubaszek, a reżyserię Piotrowi Skrzyneckiemu z Piwnicy pod Baranami. Ale słynny krakus zapodział gdzieś scenariusz, co było prawdopodobnie efektem winnego wieczoru z Marianem Skarbkiem (dobrym duchem Winobrania, prezesem Komitetu Święto Prasy), też krakusem z urodzenia. Relacjonując spod trybuny korowód, Skrzynecki pogubił się. Nie mógł sobie poradzić z problemem, bo nie znał miejskich realiów. Stał więc bezradny i wołał przez mikrofon w stronę trybuny: Panie Skarbek, co pan robi, że pan takie dobre rzeczy robi?".

Nietypowym Bachusem, bo przecież innej postury niż tędzy Drozda czy Gnatowski, był szczupły Janusz Młyński. Zielonogórski aktor w 1998 r. dostąpił zaszczytu zawieszenia na wieży ratuszowej winobraniowego wieńca. Dokonał tego za pomocą strażackiego podnośnika, towarzyszył mu nieodżałowany Szambelan Zdzisław Piotrowski.

Grudzień z poduszką

Szczupłym bogiem wina był też Zdzisław Grudzień. Zmarły trzy lata temu aktor w PRL-u dwa razy kroczył na czele winobraniowego korowodu. - Do teatru przychodziło zlecenie od władz. Dyrektor rozdzielał role i wszyscy się zgadzali. Grałem w świcie korowodu różne epizody, dwa razy przypadł mi Bachus. Rzeczywiście byłem chudy. Dorabiałem tężyznę różnymi sposobami, np. duży brzuch z poduszki. Ale i to chyba nie grało za bardzo z twarzą - wspominał.

Zdaniem Zdzisława Grudnia najlepszym Bachusem był Stanisław Cynarski, pionier zielonogórskiej sceny, który grał Cześnika w pierwszej "Zemście". - Miał warunki - tusza, chropowaty głos. Cieszył się uznaniem mieszkańców, którzy do teatru chodzili "na Cynarskiego". Był mocno związany z miastem. Tu zdobywał ostrogi aktorskie. Dla ludzi był swój. Pozdrawiali go na ulicy. Mogli mówić "nasz Bachus" - opowiadał aktor.

Od 2007 r. Bachusem jest Marcin Wiśniewski, zielonogórski aktor, który pochodzi z Jastrzębia-Zdroju.