Sztuka Dialogu nad Wigrami
Zaczęła się V edycja Sztuki Dialogu nad Wigrami - warsztatów dramatopisarskich, które są polem doświadczalnym nowego polskiego teatru. Sztuka Dialogu organizowana przez Tadeusza Słobodzianka i Dariusza Jachimowicza to ewenement w sferze polskiego teatru, rozproszonego po ośrodkach w całym kraju, pogrupowanego wokół osobowości, podzielonego i zwróconego do wewnątrz - pisze Joanna Derkaczew w Gazecie Wyborczej.
W Domu Pracy Twórczej w wigierskim klasztorze Kamedułów rozpoczęli pracę reżyserzy, aktorzy, scenografowie i dramaturdzy. Są dyskusje, improwizacje i czytania tekstów pod okiem ekspertów z dziedziny, psychiatrii, socjologii, filozofii. Sztuka Dialogu organizowana przez Tadeusza Słobodzianka i Dariusza Jachimowicza (dyrektora DPT) to ewenement w sferze polskiego teatru, rozproszonego po ośrodkach w całym kraju, pogrupowanego wokół osobowości, podzielonego i zwróconego do wewnątrz. Letnie spotkania odegrały dużą rolę w integracji środowiska, były okazją do konfrontacji poglądów i technik, dały początek wielu przedsięwzięciom artystycznym, zmieniły wyobrażenie o relacji autor - teatr. Pokazały, że do napisania dobrego tekstu potrzeba nie tylko natchnienia, ale też wiedzy, warsztatu, zrozumienia dla procesu powstawania spektaklu oraz gotowości do negocjowania swojej wersji z reżyserem i aktorami.
Po drugiej edycji, w 2003 r., zaczęło działać kierowane przez Słobodzianka Laboratorium Dramatu przy Teatrze Narodowym, do którego dołączyli m.in. Marek Modzelewski, Michał Walczak, Paweł Sala, Maciej Kowalewski, Małgorzata Owsiany, Tomasz Man i Robert Bolesto. Studio po konflikcie z dyrektorem Janem Englertem oderwało się od Narodowego i rozpoczęło samodzielną egzystencję. Od samego Laboratorium oderwała się z kolei grupa G8 (Radosław Dobrowolski, Paweł Jurek, Paweł Sala, Monika Powalisz, Małgorzata Owsiany, Jacek Papis, Małgorzata Mroczkowska, Michał Walczak), by z początku proponować swoje teksty teatrom już istniejącym, a potem samodzielnie zbudować sobie scenę - Teatr Wytwórnia w magazynie fabryki wódek Koneser na warszawskiej Pradze.
Dramaty omawiane podczas ostrych dyskusji w czasie warsztatów to przede wszystkim teksty mówiące o życiu tu i teraz, koncentrujące się na problemach konkretnego pokolenia, grupy społecznej czy zawodowej. Ich nastawienie na teraźniejszość oraz upodobanie do ekstremalnych, patologicznych sytuacji nie wszystkich przekonują. Mimo to nowe sztuki szybko trafiają na sceny w całej Polsce.
Polski dramat był tematem debat i polemik. Ogłaszano już jego upadek, wypominano mu degenerację i niedojrzałość. Faktem jest jednak, że stał się jednym z najważniejszych obiektów zainteresowania polskich artystów, o czym świadczą mnożące się inicjatywy innych ośrodków - projekt TR/PL Teatru Rozmaitości, Szybki Teatr Miejski Teatru Wybrzeże, Studio Dramatu przy Narodowym, Garaż Poffszechny czy funkcjonujące od lat konkursy i festiwale.
Laboratorium Dramatu nie zawsze było na ich tle najbardziej aktywne i wyraziste. Problemy lokalowe i różne konflikty sprawiły nawet, że Słobodzianek jeszcze rok temu liczył się z rezygnacją. Nadzieję odzyskał, gdy na zeszłorocznych warsztatach pojawili się ludzie dopiero rozpoczynający karierę, otwarci na wyzwania. Słobodzianek ma wobec nich poczucie misji.
V edycja letniej Sztuki Dialogu, organizatorzy: Tadeusz Słobodzianek i dyrektor DPT Dariusz Jachimowicz, Dom Pracy Twórczej w Klasztorze Wigierskim, 21-31 lipca
