Artykuły

Ruszyła druga edycja projektu realizowanego przez ASSITEJ Polska, którego głównym punktem jest stworzenie w Muzeum Warszawskiej Pragi "żywego muzeum" Janusza Korczaka.

W przestrzeni wystawienniczej, zamiast eksponatów i muzealnych plansz, historię opowiadać będą dzieci, młodzież i aktorzy. Do takiego finału projektu doprowadzi cykl warsztatów realizowanych przez pedagogów oraz profesjonalnych artystów różnych dziedzin. Poprzednia edycja poświęcona była młodości Janusza Korczaka, kolejna dotyczyć będzie Stefanii Wilczyńskiej, wieloletniej przyjaciółki i współpracowniczki Korczaka.

Projekt KORCZAK LABORATORIUM skupia się na propagowaniu myśli i dorobku Janusza Korczaka, kierując uwagę swoich odbiorców, nie na śmierć wielkiego pedagoga, ale na jego życie i poglądy. Pierwsza edycja koncentrowała się na młodości autora "Króla Maciusia Pierwszego", by budować alternatywę dla utrwalonej w zbiorowej świadomości postaci "starego doktora" i prezentować Korczaka jako osobowość dynamiczną, często szarpaną sprzecznościami, ale zawsze wierną swoim przekonaniom i wartościom. W drugiej edycji chcielibyśmy opowiedzieć o postaci dla Korczaka ogromnie ważnej, a praktycznie zapomnianej, czyli o Stefanii Wilczyńskiej. Autor słynnego archiwum zagłady Emmanuel Ringelblum pisał o ich współpracy: "Współpracowali ze sobą przez całe życie. Nawet śmierć ich nie rozłączyła. Poszli razem na śmierć. Wszystko, co związane jest z osobą Korczaka - internat, propagowanie miłości do dzieci - wszystko jest wspólnym dorobkiem obojga". O niej samej, skromnej i zdystansowanej historia praktycznie zdaje się milczeć (kluczowa jest tu rola książki Magdaleny Kicińskiej pt "Pani Stefa" przywracająca ją naszej kulturze). Część podstawowych faktów z jej życia owiana jest tajemnicą, a ona cały czas pozostaje ukryta w cieniu Janusza Korczaka i jego dorobku. Wiemy, że współpracowali ze sobą przez całe życie, że część kluczowych rozwiązań pedagogiki Korczakowskiej była wynikiem ich rozmów czy wręcz pomysłami Wilczyńskiej. To ona kierowała Domem sierot kiedy Korczak został powołany do wojska. Jedna z jej wychowanek pisała: "Pani Stefa była z nami cały czas. Wstawała przed nami, ostatnia kładła się spać, nawet chora nie przerywała pracy. (...) Wysoka, w czarnym fartuchu, włosy ostrzyżone po męsku, zawsze uważna i czujna, nawet podczas odpoczynku pamiętała o każdym dziecku. W nocy wstawała, by przykryć dzieci, wysadzić moczące się, dowiedzieć się, czemu któreś jęczy przez sen. (...) Dom był pełen pani Stefy, czuliśmy wszędzie jej myśl, troskę". Przed wojną Wilczyńska wyjeżdża z kraju, jednak wraca w 1939 roku, by być z ukochanymi dziećmi i Korczakiem do końca. KORCZAK LABORATORIUM vol 2 ma być kontynuacją pracy z młodymi ludźmi nad postacią Janusza Korczaka. Efekt tej pracy będzie skierowany do ich równolatków na zasadzie edukacji rówieśniczej. Centralnym tematem jest przyjaźń i współpraca między Januszem Korczakiem a Stefanią Wilczyńską, projekt ma przywracać jej należne miejsce w historii i w kulturze.

Pokazy

22-25 października, godz. 10, 11, 12, 13 w Muzeum Warszawskie Pragi (ul. Targowa 50/52). Wydarzenie niebiletowane.

Partnerem projektu jest Muzeum Warszawskiej Pragi | Muzeum Warszawy

Reżyseria, scenografia, kostiumy: Wojciech Faruga

Tekst: Weronika Murek

Występują: Irena Wójcik, Sebastian Królikowski, Andrzej Michalski oraz studenci Szkoły Aktorskiej Machulskich, a także uczestnicy warsztatów odbywających się w ramach projektu

Projekt dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Kultura - Interwencje 2019.

***

Assitej Polska 2019

Polski Ośrodek ASSITEJ jest jednym z 74 narodowych ośrodków Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży (Association Internationale du Théâtre Pour l'Enfance et la Jeunesse). Powstał w 1981 roku, dzięki inicjatywie i staraniom Haliny Machulskiej - aktorki, reżysera, ale przed wszystkim pedagoga z pasją. Powstał, aby inspirować i promować nowatorskie inicjatywy w dziedzinie teatru dla dzieci i młodzieży, zająć się edukacją teatralną, inicjować wymianę doświadczeń między twórcami, przyczynić się do rozwoju dramaturgii i krytyki teatralnej poświęconej szczególnie teatrowi dla dzieci i młodzieży.