Artykuły

"Rzeczy, których nie wyrzuciłem" w Teatrze Jaracza w Olsztynie to opowieść o ludziach dotkniętych dziedziczonym lękiem. W olsztyńskim "Jaraczu" od piątku można zobaczyć adaptację zbioru esejów Marcina Wichy, który w 2018 r. otrzymał Nagrodę Literacką Nike.

- Żydowska matka wpoiła synowi, przejęty od swoich rodziców i dziadków, lęk przed zewnętrznym światem, przed demaskacją, przed Polską - wprowadza Łukasz Barczyk, reżyser spektaklu "Rzeczy, których nie wyrzuciłem". - Ten lęk paraliżuje nadal, dzisiaj.

Syn, opisując zmarłą matkę, diagnozuje nie tylko swoją rodzinną traumę: ujawnia fundament inteligenckiego wycofania, którego dotkliwe konsekwencje widzimy w upadku świata wartości. - Przy lekturze tej książki lęk wydaje się być celowo ukryty - dodaje Łukasz Barczyk. - Narrator precyzyjnie rozbraja go poczuciem humoru, ironią i autoironią. Ta książka nie niszczy, lecz daje paliwo do życia. To mnie w niej urzeka.

Jak zdradza reżyser, treścią przedstawienia w olsztyńskim "Jaraczu" na najbardziej podstawowym, narracyjnym poziomie jest odchodzenie matki ((Irena Telesz-Burczyk) i próba pożegnania się z nią, akceptacji, pogodzenia. Bohater (Grzegorz Gromek) powołuje na scenie do życia świat matki i swój świat w szczególnej chwili - sprzątania mieszkania po jej odejściu. Ten świat zaś pokazany jest początkowo poprzez relacje z kobietami.

Co ciekawe, wszystkie osiem kobiecych postaci, poza matką, gra jedna aktorka (Ewa Pałuska-Szozda). A bohater na scenie na oczach widowni przebiera ją w kolejne kostiumy, ożywiając kolejne kobiece "widma".

- Robię ten spektakl, bo naiwnie wierzę, że najważniejszym celem sztuki ciągle pozostaje przygotowanie człowieka do śmierci - podsumowuje Łukasz Barczyk.

Patronat prasowy nad Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie sprawuje "Gazeta Wyborcza Olsztyn".

Miejsce: Teatr Jaracza w Olsztynie (ul. 1 Maja 4, scena kameralna), premiera 6 grudnia, godz. 19.15. Wstęp zgodnie z cennikiem wydarzenia.