Artykuły

Z głębokim żalem żegnamy Danutę Balicką - wybitną aktorkę teatralną i filmową. Do zespołu artystycznego Teatru Polskiego we Wrocławiu dołączyła na początku sezonu 1976/1977 i nie opuściła go do końca swojej aktywności twórczej w 2009 roku.

Z teatrem współpracowała już od roku 1948 jako nastoletnia adeptka - najpierw w Teatrze Groteska w Krakowie (do roku 1951), a później w Państwowych Teatrach Dramatycznych w Szczecinie (sezon 1950/1951) i w Państwowym Teatrze w Gnieźnie (obecnie: Teatr im. A. Fredry; w latach 1951-1954). W roku 1954 zdała aktorski egzamin eksternistyczny dla aktorów dramatycznych. Była aktorką Państwowych Teatrów Ziemi Pomorskiej Bydgoszcz-Toruń, scena Bydgoszcz (obecnie: Teatr Polski im. H. Konieczki w Bydgoszczy; w latach 1954-1960), Teatrów Dramatycznych w Poznaniu (w latach 1961-1970 i 1973-1975; pomiędzy rokiem 1970 a 1973 przebywała za granicą), Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie (pierwsza połowa roku 1976), a od drugiej połowy roku 1976 na stale związała się z naszą sceną. Stworzyła ponad sto niezapomnianych ról, z których wiele to bez wątpienia wybitne kreacje artystyczne, wzbogacające historię teatru w Polsce.

Jej znakomity warsztat aktorski ukształtowały role wywodzące się z dramatu romantycznego i szekspirowskiego. Szczególne miejsce zajmują role Małgorzaty w Wiele hałasu o nic W. Shakespeare'a w reżyserii Andrzeja Witkowskiego (1957), Hermiony w Opowieści zimowej W. Shakespeare'a w reż. Hugona Morycińskiego (1959), Laury w Kordianie J. Słowackiego w reż. Hugona Morycińskiego (1959), Mirandy w Don Juanie M. Frischa w reż. Jana Maciejowsiego (1962), Matyldy w Wielkim człowieku do małych interesów A. Fredry w reż. Jowity Pieńkiewicz (1963), Kleopatry w Antoniuszu i Kleopatrze W. Shakespeare'a w reż. Marka Okopińskiego (1964), Marii Gaili w Słowach bożych R. del Valle-Inclana w reż. Stanisława Hebanowskiego (1966), Muzy w Wyzwoleniu S. Wyspiańskiego w reż. Marka Okopińskiego (1966), Karoliny w Męczeństwie i śmierci Jeana Paula Marata P. Weissa w inscenizacji Henryka Tomaszewskiego (1967), tytułowa w Bazylissie Teofanu T. Micińskiego w reż. Marka Okopińskiego (1967), Julii w Szalonej Julce wg J.A. Kisielewskiego w reż. Izabelli Cywińskiej (1967), Eboli w Don Karlosie F. Schillera w reż. Izabelli Cywińskiej (1968), Idalii w Fantazym J. Słowackiego w reż. Jerzego Zegalskiego (1969) oraz Lady Makbet w Makbecie W. Shakespeare'a w reż. Romana Kordzińskiego (1975). Wielki sukces odniosła, grając gościnnie na scenie Teatru Polskiego w Warszawie Żonę Ambasadora w Ambasadorze S. Mrożka w reż. Kazimierza Dejmka (1981).

Z wrocławskich dokonań artystycznych na szczególne wyróżnienie zasługują Jej następujące kreacje: Matylda w Wielkim człowieku do małych interesów A. Fredry w reż. Marii Straszewskiej (1976), Winnie w Radosnych dniach S. Becketta w reż. Franciszka Starowieyskiego (1977), Królowa Małgorzata w Iwonie, księżniczce Burgunda W. Gombrowicza w reż. Witolda Zatorskiego (1978), Lulu w Skizie G. Zapolskiej w reż. Ewy Bułhak (1978), Szambelanowa w Panu Jowialskim A. Fredry w reż. Witolda Zatorskiego (1979), Tytania we Śnie nocy letniej W. Shakespeare'a w reż. Jerzego Grzegorzewskiego (1980), Pani Halimska w Opętanych W. Gombrowicza w reż. Tadeusza Minca (1980), Baronowa w Garbusie S. Mrożka w reż. Wiesława Górskiego (1981), Księżna Irina w Szewcach (1982), Spika hrabina Tremendosa w Onych (1984), Elza Fizdejkowa w Janulce, córce Fizdejki (1986) - wszystkich trzech S.I. Witkiewicza w reż. Jacka Bunscha, Nietoperzowa w Vatzlavie S. Mrożka w reż. Marcela Kochańczyka (1986), Matka w Dzieciach Arbatu wg A. Rybakowa w reż. Jacka Bunscha (1988), Waleria w Opowieściach Lasku Wiedeńskiego Ö. von Horvátha w reż. Henryka Adamka (1989), Hrabina w Biesiadzie u Hrabiny Kotłubaj wg W. Gombrowicza w reż. Jacka Bunscha (1990), Księżna Himalaj w Operetce W. Gombrowicza w reż. Krzysztofa Zaleskiego (1992), Simone w Pierwszej młodości Ch. Giudicellego w reż. Wojciecha Adamczyka (1992), Gena Białaś w Villi dei Misteri H. Kajzara w reż. Jacka Orłowskiego (1994), Baronowa Wurmerhelm w Graczu wg F. Dostojewskiego w reż. Jacka Bunscha (1995), Matka we Wszystko w rodzinie R. Cooneya w reż. Marcina Sławińskiego (1997), Maniefa w Naszym człowieku A. Ostrowskiego w reż. Walerija Fokina (2001), Pani Phelps w Przygodach Hucka Finna R. Kołakowskiego w reż. Jana Szurmieja (2001) i Klimina w Weselu S. Wyspiańskiego w reż. Mikołaja Grabowskiego (2002). Na scenie wrocławskiego Impartu w roku 2003 odbyła się premiera Tanga S. Mrożka, w którym zagrała rolę Eugenii, dwa lata później zaś Szewczyn wg S.I. Witkiewicza - obu w reż. Stanisława Melskiego. W tym ostatnim przedstawieniu zagrała Gnębona Puczymordę.

Danuta Balicka miała w swoim dorobku artystycznym także role filmowe, m.in. Sędziny w Bez znieczulenia w reż. Andrzeja Wajdy (1978), Jadwigi we W zawieszeniu w reż. Waldemara Krzystka (1986), Matki Szymona w serialu Życiu jak poker (1998) oraz Jadzi w serialu Świat według Kiepskich (1999), a także kilkanaście premier w Teatrze Telewizji.

Była laureatką licznych nagród: aktorskich na II (1962), IV (1964) i VI (1966) Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, za rolę Charlotty Corday w Męczeństwie i śmierci Jeana Paula Marata Złotej Chryzantemy (1967) i Bursztynowego Pierścienia (1967), wyróżnień na V Telewizyjnym Festiwalu Teatrów Dramatycznych (1968) i VI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1980), na XVII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych otrzymała natomiast nagrodę zespołową dla aktorów i realizatorów spektaklu Biesiada u hrabiny Kotłubaj (1991). Uhonorowana została nagrodą publiczności Wrocławia Brązową Iglicą (1981) oraz Nagrodą Towarzystwa Miłośników Wrocławia (1989). W roku 2002 nadano Jej Złoty Krzyż Zasługi, w roku 2006 zaś Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis".

Rodzinie i Bliskim składamy głębokie wyrazy współczucia.

Dyrekcja i Zespół Teatru Polskiego we Wrocławiu