Zbigniew Zamachowski: "Na Żoliborzu ludzie mają w oczach niepokój"
- Wirus pokrzyżował nam plany teatralne. 19 marca miała się odbyć premiera spektaklu "Oszuści" w reżyserii Jana Englerta w Och-Teatrze. Musieliśmy przerwać prace na samym finiszu. Ale jestem dobrej myśli i czekam na powrót na scenę - mówi aktor Zbigniew Zamachowski.
Sprawdzamy, jak Polacy radzą sobie z przymusową izolacją w czasach koronawirusa. Dziś aktor Zbigniew Zamachowski, który mimo wszystko jest optymistą.
Cieszę się, że wszystko zwolniło
Zbigniew Zamachowski, aktor teatralny i filmowy
Nie należę do osób, które zamurowały się w czterech ścianach. Wychodzę z domu, ale zachowuję zdrowy rozsądek: zakupy robię w rękawiczkach i w maseczce ochronnej. Pogoda jest taka, że nie dałbym rady wysiedzieć w czterech ścianach. Nie ma we mnie takiej brawury, żeby zapuszczać się daleko, ale robię sobie spacery i jeżdżę rowerem, próbując jednocześnie nie wpaść w szpony straży miejskiej.
Wirus pokrzyżował nam plany teatralne. 19 marca miała się odbyć premiera spektaklu "Oszuści" w reżyserii Jana Englerta w Och-Teatrze. Musieliśmy przerwać prace na samym finiszu. Ale jestem dobrej myśli i czekam na powrót na scenę.
Cieszę się, że świat wyhamował. Wreszcie mam czas na książki, na których przeczytanie straciłem już nadzieję. Skończyłem autobiografię Kazimierza Kutza, teraz czytam biografię Anny Walentynowicz. Na podorędziu mam "Receptę na miliony" Bolesława Leśmiana. To samo dzieje się z gazetami i kinem. Jako członek Polskiej Akademii Filmowej nie zawsze mam czas obejrzeć wszystkie filmy nominowane do Orłów, a teraz mogę nadrobić zaległości. Już wiem, gdzie żałuję, że nie oddałem swojego głosu. Nie jestem fanem seriali, więc nie daję się im wciągnąć i przybić do telewizora.
Nie nachodzą mnie jakieś szczególne refleksje, bo nie potrzebuję pandemii, żeby zagłębiać się w meandry życia. Ale spaceruję po Żoliborzu i widzę, że mimo pięknej pogody ludzie mają w oczach niepokój, jak byśmy żyli na jakiejś krawędzi.
Liczę, że nie dopadnie mnie ta "franca". Nie mam jakichś szczególnych pragnień, staram się dopasować do okoliczności. A wszelkie niedostatki rekompensuje mi to spowolnienie życia, o którym marzyłem.
