Ten i żaden inny
- Na początku niezbyt lubiłem granie lalkami. Ale przekonałem się, że może to być naprawdę fascynujące - mówi KAROL KOJKOŁ, młody aktor Teatru im. Dormana w Będzinie.
Karol Kojkoł ma dwadzieścia sześć lat. Lubi teatr za kameralną, rodzinna atmosferę. Jest żonaty (żona skończyła geografię) i od jedenastu miesięcy gra jedną z ważniejszych ról życia - ojca.
- Zawsze marzyłem o zostaniu aktorem. Fascynowało mnie stanie na scenie, to że ludzie na mnie patrzą i słuchają tego, co mam do powiedzenia. Dlatego nie miałem wątpliwości, że w tym zawodzie sprawdzę się na pewno - mówi Karol. Po skończeniu szkoły średniej zaczął rozglądać się za miejscem, w którym mógłby realizować swoje marzenia. Najbliżej miał Wydział Lalkarski w Białymstoku.
- Na początku niezbyt lubiłem granie lalkami. Ale przekonałem się, że może to być naprawdę fascynujące - opowiada. Szkołę skończył w 2003 roku i rozpoczął pracę w Śląskim Teatrze Lalki i Aktora w Katowicach. Tam spędził dwa sezony, dwa następne już w Teatrze w Będzinie.
Chciałem dalej się rozwijać, sprawdzać. Dlatego zmieniłem miejsce pracy - tłumaczy. Z dotychczasowych ról, które zagrał, za swoją najlepszą uważa rolę Gigi w niedawno pokazywanym spektaklu "Momo, czyli opowieść o złodziejach czasu". Podkreśla głębię psychologiczną i dużo pracy, jaką trzeba było włożyć w zagranie tej postaci. Pytany o plusy i minusy tego zawodu, nie zastanawia się długo. - Plusem na pewno jest rozpoznawalność, zwłaszcza przez najmłodszych widzów. Oczywiście kojarzą nas z rolami, które zagraliśmy. To naprawdę miłe. Z drugiej strony, czasem to może zmienić się w minus - brak prywatności. Na pewno dużym minusem jest chroniczny brak czasu dla rodziny, zajęte weekendy. Jeśli nawet nie gramy w naszym rodzimym teatrze, to ciągle mamy próby albo jesteśmy na wyjeździe - przyznaje Karol. Z drugiej strony... to zawód, dzięki któremu bardzo dobrze możemy się poznać, sięgnąć w głąb siebie. I dlatego nie zamieniłbym go na żaden inny - podkreśla aktor.
