Artykuły

Przez dwadzieścia lat w Galerii Sztuki Sceny Plastycznej KUL, kierowanej przez Leszka Mądzika, odbyło się 70 wystaw. Plany są równie ambitne, jak dotychczasowy dorobek.

Grzegorz Józefczuk: Zmieńmy kolejność: przed jubileuszowym podsumowaniem proszę o(powiedzieć?) słowo o planach na przyszłość.

Leszek Mądzik: - Mogę zdradzić, że pojawią się nowe, niezwykłe osoby: będzie wystawa fotografii Ryszarda Kapuścińskiego, planuję też wystawę fotografii otworkowej - która jest dla mnie odkryciem - twórcy z Chełma, Ryszarda Karczmarskiego. Prowadzę zaawansowane rozmowy z Igorem Mitorajem. W czerwcu będzie wystawa Gustawa Zemły towarzysząca odsłonięciu na KUL pomnika Cypriana Kamila Norwida autorstwa tego wielkiego rzeźbiarza.

Galeria zadebiutowała 16 marca 1986 roku wystawą Andrzeja Wajdy. Po dwudziestu latach, na jubileusz, pokazuje rysunki Zbigniewa Herberta. Jaka klamra spina te postacie, a tym samym wyraża ideę galerii?

- Uroda tej galerii jest w szukaniu dyscypliny jakby obok głównego nurtu pracy wielkich twórców. Zaczęliśmy od rysunków Wajdy, teraz pokazujemy rysunki-szkice z podróży Zbigniewa Herberta. Była Abakanowicz - nie z rzeźbami, a też z rysunkami, był i Wyspiański - z nieznanymi szkicami do "Wesela". Dla mnie galeria jest przedłużeniem teatru, jest inną formą penetracji tego, co tam robię. Pozwala mi ujawnić identyfikacje z twórcami mi bliskimi, przyznać, w kim widzę autorytet, mistrza. Trzymam się też pór i nastrojów wynikających z kalendarza liturgicznego, z bliskości oktawom chrześcijańskim, z penetracji szeroko rozumianego sacrum.

Czy najstarsza panorama Lublina, znajdująca się na ścianie galerii, nie przeszkadza współczesnym obrazom?

- To dobre partnerstwo, a Ruda Madonna z tej panoramy najwyraźniej dobrze służy galerii i artystom. Nie kokietuję, ale artyści naprawdę czują się tu dobrze. Te sale mamy dzięki życzliwości miasta, a zaczynaliśmy biednie, w piwnicy na KUL, w pomieszczeniu magazynowym...