Bogdan Niewinowski
WSPOMNIENIE. (15.08.1923-03.03.1996)
Pierwsze kroki stawiał na scenie po wojnie, w latach 40. Szybko się piął. Utalentowany i ambitny stał się znanym i lubianym aktorem młodego pokolenia. Urodził się w Łodzi. Tam też ukończył gimnazjum, uzyskał świadectwo "dojrzałości i rozpoczął studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. W roku 1949, po dyplomie, rozpoczął pracę w zawodowym teatrze. Był wychowankiem i uczniem wielkiego Leona Schillera, kolegą z roku Stanisława Jasiukiewicza, Krystyny Kamieńskiej, Gustawa Lutkiewicza, Janusza Bylczyńskiego i Bogdana Baera. Jeszcze jako student zagrał w dwóch sztukach w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi w roku 1948. W "Omyłce" Bolesława Prusa w reżyserii Lidii Zamków obsadzony został w roli chłopaka od hycla, a w słynnych "Igraszkach z diabłem" Jana Drdy u swojego mistrza Leona Schillera, który to przedstawienie reżyserował - Anioła Pierwszego. Potem już jako profesjonalista i członek zespołu aktorskiego Teatru Wojska Polskiego grał Pana Kocia we współczesnej sztuce polskiej Kazimierza Korcellego "Bankiet" w reżyserii Leona Schillera i Jerzego Kaliszewskiego oraz jedną z głównych ról w "Młodej gwardii", którą przygotował młody wówczas reżyser Ludwik Rene z absolwentami łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.
Kiedy w roku 1949 Erwin Axer przenosił się z Łodzi do Warszawy, obejmując dyrekcję Teatru Współczesnego przy ul. Mokotowskiej, zaproponował Bogdanowi Niewinowskiemu, aby pojechał z nim do stolicy. W inauguracyjnym przedstawieniu Teatru Współczesnego w Warszawie w listopadzie 1949 roku zagrał Gefreitra w "Niemcach" Leona Kruczkowskiego u boku Ireny Eichlerówny, Marii Gorczyńskiej, Ireny Horeckiej, Haliny Kossobudzkiej, Stanisława Daczyńskiego, Janusza Jaronia i Jerzego Duszyńskiego. To znakomite przedstawienie reżyserowane przez Erwina Axera ściągało co wieczór tłumy i cieszyło się ogromnym powodzeniem. Bogdan spędził w tym teatrze pięć lat. Wśród znakomitego zespołu doskonalił swoje umiejętności i warsztat aktorski. W tym czasie warszawiacy oglądali go jako Fabiana, a potem także jako Błazna w Szekspirowskim "Wieczorze Trzech Króli", Niła w "Mieszczanach" Gorkiego i Redaktora w "Domku z kart" Zegadłowicza. W każdej z tych ról zaznaczył wyraźnie swoją obecność.
W sezonie 1954-55 związał się z Teatrem Domu Wojska Polskiego i zagrał tam w sztuce Józefa Kuśmierka "Rok 1944". W tym samym roku w Teatrze Nowej Warszawy (Rozmaitości) stworzył wyrazistą postać Josego w "Karabinach pani Carrar" Bertolta Brechta w dyplomowym przedstawieniu późniejszego znakomitego reżysera Konrada Swinarskiego. W roku 1955 jako członek zespołu aktorskiego Teatru Domu Wojska Polskiego (późniejszego Dramatycznego) w Pałacu Kultury otwierał ten teatr rolą Chochoła w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego. Przez pewien czas grał także w Teatrze Młodej Warszawy (Rozmaitości) za dyrekcji Andrzeja Krasickiego i Stanisława Bugajskiego. Doskonała jego rola w tym teatrze to między innymi Dziennikarz w sztuce "Eskapada" w reżyserii Ireny Babel. W roku 1957 osiadł na stałe w Teatrze Komedia na Żoliborzu i tam doczekał emerytury. Zmieniali się dyrektorzy, a on stale miał mocną pozycję i grał mnóstwo ról. Giętki i wszechstronnie uzdolniony, o dużej osobowości, sprawdzał się znakomicie w różnorodnym repertuarze. Przypomnijmy chociażby jego Jima w komedii muzycznej "Jim i Jill" w reżyserii Kazimierza Pawłowskiego, Armanda w "Łowcach głów" u Andrzeja Szczepkowskiego, Kamilla w "Idiotce" z Jolą Skowrońską, Ludwika XI w operetce "Król włóczęgów", Dixera w wodewilu Nestroya "Serce w rozterce", Adolfa w "Jadzi wdowie" Tuwima, Nieśmiałowskiego w "Klubie kawalerów" Bałuckiego i Tobiasza w "Gwałtu co się dzieje" Aleksandra Fredry. Bardzo szybko zainteresował się nim film polski. Na srebrnym ekranie debiutował w roku 1952, grając jedną z większych ról w filmie "Pierwszy start". Potem przyszły kolejne role w filmach - "Pierwsze dni", "Żołnierz zwycięstwa", "Sprawa do załatwienia", "Sprawa pilota Maresza", "Domek z kart", "Historia żółtej ciżemki", "Westerplatte", "Krótki film o zabijaniu " oraz inne. Pamiętne role telewizyjne to między innymi Jose w "Karabinach pani Carrar", Krawiec w sztuce Moliera "Mieszczanin szlachcicem" i Chłop w jugosłowiańskiej sztuce "Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna".
Doskonały aktor, wspaniały kolega i prawy, szlachetny człowiek zapisał piękną kartę nie tylko w dziejach teatru, ale także w życiu. Jako żołnierz Armii Krajowej walczył bohatersko w Powstaniu Warszawskim i na froncie z hitlerowskim najeźdźcą na szlaku bojowym Wał Pomorski - Szczecin - Odra - Berlin - Warszawa. Zmarł dziesięć lat temu, 3 marca 1996 roku.
