Artykuły

Bogdan Paprocki [na zdjęciu] jest absolutnym rekordzistą w skali światowej - obchodzi właśnie 60-lecie działalności artystycznej. Spotkanie z tej okazji odbędzie się w poniedziałek [11 grudnia] w Operze Narodowej.

Najpopularniejszy i najlepszy polski tenor wciąż zadziwia swą formą. Choć dziś, gdy skończył 87 lat, na scenie pojawia się rzadko, to gdy zaczyna śpiewać, kulturą wokalną przebija młodszych od siebie kolegów.

60 lat pracy Bogdana Paprockiego to ponad 2500 przedstawień w kraju oraz na 50 scenach zagranicznych. W roli Stefana w "Strasznym dworze" wystąpił w250 spektaklach, Jontka w "Halce" zaśpiewał 248 razy. Do tego dodać trzeba prawie 200 przedstawień "Madame Butterfly" z nim jako Pinkertonem. Ponad 100 razy wcielał się w Cavaradossiego, w Don Josego czy Fausta. Po siedemdziesiątce w tej ostatniej roli pojawiał się jedynie jako stary Faust. Gdy za sprawką Mefistofelesa bohater opery Gounoda odzyskiwał młodość, na scenę wkraczali młodsi wykonawcy, ale i tak z reguły jego przejmująca kreacja najbardziej pozostawała w pamięci.

Przez wszystkie lata był związany tylko z dwoma teatrami - w Bytomiu i Warszawie. Na śląskiej scenie zadebiutował w " Traviacie" Verdiego w listopadzie 1946 r. W latach 50. został gościnnym tenorem stołecznej opery, do której na stałe przeniósł się w 1960 r. Pozostał jej wierny do dziś, choć teatr wielokrotnie zmieniał nazwę i dyrektorów. Jego te perturbacje organizacyjno-personalne nie obchodziły, miał wierną publiczność, która przychodziła specjalnie na spektakle z jego udziałem.

Młodsi widzowie mogli go poznać jedynie z mniejszych ról: Abdulla z " Nabucca" Verdiego czy cesarza Altouma w "Turandot" Puciniego. Tą ostatnią kreacją obchodził w Warszawie dwa lata temu 85. urodziny. Natomiast chętnie bierze udział w popularnych koncertowych turniejach tenorów, w których z nostalgią i sentymentem wykonuje pieśń Jan Galla "Gdybym był młodszy". Zawsze też można spotkać go na widowni Opery Narodowej podczas premier czy galowych przedstawień lub koncertów.

- Śpiewanie przez tyle lat przynosi mi splendor - powiedział przy okazji poprzedniego jubileuszu. - Jest zarazem nieocenione dla mojego komfortu psychicznego. Gdy śpiewak zaczyna karierę, dają mu różne drobne rólki, gdy ją kończy, jest podobnie. Tyle tylko, że wtedy może pozwolić sobie na komfort, by traktować je z uśmiechem.

Miał szansę zrobienia prawdziwie światowej kariery, ale z niej nie skorzystał. Kiedy w 1959 r. pojechał na występy do USA, otrzymał ofertę pracy w New York City Opera. - Postawiono mi jednak warunek - opowiadał później - że jeśli wrócę do Polski, propozycja przestanie być aktualna. W wywiadzie dla Głosu Ameryki bez chwili zastanowienia powiedziałem, że nawet boso i o suchym chlebie, ale wolę pozostać w domu.

Z ogromnego dorobku Bogdana Paprockiego pozostały programy, zdjęcia i na szczęście sporo nagrań: Szujski w "Borysie Godunowie" utrwalony przez EMI, fragmenty z "Carmen" i "Trubadura", zestawy arii operowych i pieśni oraz najważniejsze role moniuszkowskie utrwalone przed laty przez Polskie Nagrania. Od płytowego wydania "Strasznego dworu" pod dyrekcją Waleriana Bierdiajewa minęło ponad pół wieku, ale nikt dotąd niedorównał mu w partii Stefana. Na jego dawnych kreacjach współcześni tenorzy uczą się, jak należy interpretować muzykę Moniuszki.

Dawnych nagrań będzie można posłuchać w poniedziałek w Salach Redutowych Opery Narodowej podczas jubileuszowego spotkania z Bogdanem Paprockim (początek o godz. 19.15). On sam opowieo swojej karierze, będzie też odpowiadał na pytania publiczności, a także, oczywiście, zaśpiewa. Muzeum Teatralne przygotowało natomiast wystawę "Wiwat Paprocki!", dokumentującą przebieg artystycznej drogi jubilata.

Wstęp na spotkanie po odbieraniu bezpłatnej wejściówki w kasach Opery Narodowej.