Sposoby Konsekwentnego
- Chcę stworzyć offowy teatr repertuarowy, który będzie grał równolegle z teatrami zawodowymi i spróbuje być wobec nich konkurencyjny. Tak jest na Zachodzie. Pracowałem w Niemczech. Tam nie ma barier. Ludzi dzieli się tylko na zdolnych i niezdolnych - deklaruje Adam Sajnuk, szef Teatru Konsekwentnego w Warszawie w rozmowie z Agnieszką Michalak z Dziennika.
Spektakl reżyseruje Łukasz Kos (ostatnio "Nadobnisie i koczkodany" w Powszechnym), a obok lidera grupy Adama Sajnuka na deskach Starej ProchOFFni, gdzie Konsekwentny stale gra, pojawią się Wojtek Solarz z Teatru Narodowego i Wojtek Błach z Powszechnego. To nic nowego, bo z Konsekwentnym stale współpracują zawodowi aktorzy, m.in. Magda Popławska i Krzysztof Prałat, którzy wraz z Sajnukiem grali w obsypanej festiwalowymi nagrodami "Taśmie" Stephena Belbela.
- Chcę stworzyć offowy teatr repertuarowy, który będzie grał równolegle z teatrami zawodowymi i spróbuje być wobec nich konkurencyjny - deklaruje Adam Sajnuk. - Tak jest na Zachodzie. Pracowałem w Niemczech. Tam nie ma barier. Ludzi dzieli się tylko na zdolnych i niezdolnych. Teatry zawodowe otwierają się na off. Tworzą sceny trzecie. Podobnie zaczyna się dziać w Warszawie Najnowsza propozycja grupy "Someone Who'll Watch Over Me" Franka McGuinnessa to oparta na faktach historia trzech mężczyzn, którzy porwani przez libańskich terrorystów znaleźli się w jednej celi. - Sztuka nie jest o terroryzmie w skali globalnej czy konflikcie bliskowschodnim. Jest o relacjach między ludźmi w ekstremalnej sytuacji. O ludziach, którzy muszą za wszelką cenę znaleźć wspólny język. Anglik - wyjęty z dobrego domu z herbatką i poprawnym słownictwem, Irlandczyk - rozlazły, wulgarny, i Amerykanin - z poczuciem wyższości. Te cechy nagle z nich odpadają - opowiada Sajnuk. Początki Konsekwentnie Niekonsekwentnych (pierwotna nazwa grupy) sięgają roku 1995. Marcin Kołaczkowski, Arkadiusz Wrzesień i Adam Sajnuk poznali się przypadkiem na teatralnym kursie w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki. Chodzili na zajęcia przez rok, dwa razy w tygodniu po o godzin. Przygotowali tam sztukę Witkacego " Janulka, córka Fizdejki", ale nie byli zadowoleni z efektu. - Dlatego postanowiliśmy zrobić coś we trzech, coś własnego, i powiedzieć wszystkim, że to jest to - mówi Sajnuk. I w trzy tygodnie przygotowali "Skarb" wg sztuki Stanisława Tyma "Kuszenie idioty". Wtedy jeszcze nie myśleli o zakładaniu własnego teatru. Na pierwszy spektakl przyszli tylko znajomi. Wieści o sztuce szybko się rozeszły. - Na drugi przyszło już 300 osób. Zagraliśmy zatem trzeci, czwarty, trzydziesty raz. Pojechaliśmy z tą sztuką na kilka festiwali i... wszystkie wygraliśmy. I idąc za ciosem, zrobiliśmy "Sztukę" Yasminy Rezy - wspomina szef grupy. Kolejne było "Zaliczenie. Lekcja" (wg Żebrowskiego, Zanussiego i Ionesco) - prawdziwy fenomen w warszawskim życiu teatralnym. Przedstawienie do dziś nie schodzi z afisza. Zagrali je już ponad 800 razy. - Chwilami nienawidzę tego spektaklu. Dziś zrobiłbym go inaczej, bo jestem innym człowiekiem, inaczej myślę o teatrze - śmieje się Sajnuk. Z początku i przez długi czas Teatr Konsekwentny oparty był na układzie czysto kumpelskim. Aktorzy spotykali się nocami i przygotowywali premierę. Scenografię i kostiumy robili sami. Na spektakle przychodzili koledzy i rodzina. - Moja mama siedząc na widowni, mówiła do koleżanki: "Zobacz, to jest mój dzbanek z domu, moja serweta i obrus" - wspomina Sajnuk.
Do kolejnych inicjatyw napędzały ich nagrody na festiwalach, uznanie krytyków: - Mieliśmy farta, trafiliśmy na Maltę. Tam wygraliśmy wszystko, co było do wygrania. Byliśmy też na festiwalach w Gdańsku, Szczecinie. To stamtąd, nie z Warszawy, dostaliśmy pierwsze recenzje. Włóczyli się po warszawskich scenach. Pierwsze przedstawienia zagrali na deskach Mazowieckiego Centrum Kultury. Potem był Teatr Nowy i Teatr Staromiejski. Do Starej ProchOFFni trafili pięć lat temu. Stopniowo też otwierali się na zawodowych twórców. Zaczęli zarabiać pieniądze na biletach (na pierwsze spektakle wstęp był wolny), korzystać z dotacji. Pierwotny skład się rozpadł. - Zostałem tylko ja i Arek Wrzesień. Dziś teatr opiera się na ludziach z zewnątrz. Nie mamy stałego zespołu - mówi Sajnuk. Teraz to Sajnuk decyduje, kogo zaprosić do swojego teatru. - Muszę czuć, że artysta tworzy w moim klimacie, że interesuje nas podobny teatr. Michała Siegoczyńskiego, który zrobił u nas "Taśmę", zaprosiłem po tym, jak widziałem jego monodram "Jak zjadłem psa" w Legnicy. A "Someone..." reżyseruje Łukasz Kos. Oglądałem jego "Koronację" w Laboratorium Dramatu - spektakl zrobił na mnie duże wrażenie. Pomyślałem, że sztuka McGuinnessa jest w jego stylu. Kolejną premierę przygotowuje Paweł Aigner. Widziałem w Montowni jego doskonałą "Wojnę na trzecim piętrze" - opowiada Sajnuk. Konsekwentnego sposób na teatr? Stawiają na dramaty psychologiczne. Z wyboru i konieczności proponują rzeczy małoobsadowe. I ewenement - przede wszystkim prapremiery. - Teatr offowy powinien przecierać nowe szlaki. Właśnie to jest dla mnie definicją offu - podkreśla Sajnuk.
***
Po spektaklach ich poznacie...
Zaliczenie. Lekcja
Spektakl powstał w 2000 roku. Na wieczór składa się adaptacja noweli filmowej Żebrowskiego i Zanussiego oraz nieśmiertelna sztuka Eugenea Ionesco, klasyka teatru absurdu. Dwa spotkania: studenta z panią profesor i uczennicy z dziwacznym wykładowcą, stają się pretekstem. Doprawdy nietypowa edukacja...
...i póki nas śmierć nie rozłączy, czyli Tryptyk czeski
Trzy krótkie historyjki według czeskich pisarzy dysydentów - Vaclava Havla, Ladislava Fuksa i Pavla Kunjasa.Trzy spojrzenia na związki damsko-męskie. Niekwestionowany przebój warszawskiego offu. Spektakl wizytówka stylu Konsekwentnego. W oparach absurdu mogą odnaleźć się wszyscy.
Taśma
Publiczność zamknięta w maleńkim pokoju hotelowym uczestniczy w spotkaniu dwóch trzydziestoletnich mężczyzn. Niegdyś byli przyjaciółmi. Dziś Jon (Krzysztof Prałat) jest znanym reżyserem, a Vince (Adam Sajnuk) - handlarzem narkotyków. Przyjazna atmosfera szybko pryska, gdy pojawia się ta trzecia (znakomita Magdalena Popławska)... Rasowy thriller z podtekstami.
