Przed premierą. Obyśmy nie byli portierami. Rozmowa z Ewa Wójciak, dyrektorem Teatru Ósmego Dnia
Dzisiaj w Teatrze Ósmego Dnia premiera sztuka pt "Portiernia". Po wielu latach teatr po raz pierwszy przygotował spektakl dziejący się w pomieszczeniu zamkniętym
- Naszą tradycją i luksusem jest to, że robimy spektakle z potrzeby wewnętrznej. To nie jest dyktowane obowiązkami repertuarowymi. Teraz właśnie poczuliśmy, że chcemy opowiedzieć o tym, co dzieje się wokoło, jak widzimy rzeczywistość, co nas rozczarowuje, boli. Zamknięta przestrzeń daje nam pewną możliwość wypowiedzenia się w sposób, jakby nieco bardziej skomplikowany, w formie pytań. Ten spektakl to intymna rozmowa z widzami, w której stawiamy pytania, ale niekoniecznie oczekujemy odpowiedzi To rodzaj dialogu, który może być przeprowadzony jedynie w intymnych warunkach przestrzeni zamkniętej.
- Tytuł przedstawienia jest frapujący. Czy rzecz dzieje się na tytułowej "Portierni"?
- To słowo jest bardzo wieloznaczne. Kieruje uwagę we właściwym kierunku: do osoby czy miejsca, które jest związane z jakąś kontrolą i selekcją. Zastanawiałam się nawet kiedyś, czy słowo "portiernia" jeszcze funkcjonuje, bo przecież teraz są ochroniarze, a portier jest już trochę anachroniczny. Portiernia spodobała nam się, kiedy przeczytaliśmy bardzo ważny dla tego spektaklu reportaż o polskim klubbingu w "Wysokich obcasach", który potwierdzał nasze pewne spostrzeżenia. Tam klub, o którym mowa nazywa się "Piekarnia", więc nasza "Portiernia" też spokojnie może być np. nazwą klubu. To właśnie zdanie z tego tekstu, że potrzebujemy ludzi młodych, zdrowych, uśmiechniętych i odprężonych, sprowokowały nas do stworzenia tego spektaklu. To swoista selekcja ludzi, którzy mogą wejść do klubu. Boję się, by młodzi stojący równo w szeregu nie zapomnieli o całym bagażu przeszłości. Wydaje mi się, że teraz Polska jest taką portiernią, to my jesteśmy ostatnią bramą dzielącą Europę i oby nie okazało się, że będziemy tym złym portierem, selekcjonującym ludzi na lepszych i gorszych. To dobry moment by przypomnieć sobie, kim jeszcze przed chwilą byliśmy i w jakiej znajdowaliśmy się sytuacji.
