Co ja tu robię?
Reżyser Grzegorz Jarzyna o swojej interpretacji "Makbeta" Williama Szekspira:
Siłą rzeczy ostatnie inscenizacje "Makbeta" Szekspira odwołują się do konfliktu zbrojnego na Bliskim Wschodzie. Odsunięcie w czasie daje oddech i dystans, co pozwala uniknąć posądzenia o gazetowe czarnowidztwo, o fatalizm. Dlatego akcję sztuki Szekspira przeniosłem w niedaleką przyszłość - zaznaczony w tytule rok 2007 - sugerując konwencję political fiction. Spektakl jest swego rodzaju ostrzeżeniem, próbą antycypacji dalszych losów świata, wskazania możliwych dróg. Chcę postawić widzowi pytanie, co by było, gdyby sytuacja wymknęła się spod kontroli, np. w wyniku zamachu stanu.
Dzieje Makbeta nasuwają mi skojarzenia z kosmiczną podróżą do jądra ciemności - miejsca, w którym króluje już tylko Hekate, bogini zemsty. Makbet zanurzył się w bagno krwi i doszedł do punktu, z którego nie ma już powrotu. Jego działania nie wynikają ze słabości czy ze strachu, ależ tego, że chcąc mieć wpływ na bieg zdarzeń, stał się częścią systemu cyrkulacji zła. Zło można pokonać większym złem. W ten sposób nakręca się światowa spirala zła. W wypadku Makbeta zło wypływa z jego wrodzonej potrzeby mistyki, a także partycypacji w losach świata. Kresem jego podróży jest abstrakcyjna pustka. Kosmiczna samotność. Refleksja nad przemijalnością życia. Spektakl będzie się dział na "terenie Warszawy", w starej, nieczynnej fabryce Waryńskiego na Kolejowej, dawnej hali produkcyjnej Bumaru - co dla mojej inscenizacji nie jest bez znaczenia. Postindustrialna architektura wymusiła na nas inne spojrzenie na dramat Szekspira, wymogła poszukiwanie innych środków wyrazu, nadała spektaklowi określony charakter. Widzom zaś powinna pomóc w silniejszym doświadczeniu wojny, sprawić, że poczują zapach krwi. Lepiej niż w teatrze sprawdzą się tu mundury i ostrzej zabrzmią sceny batalistyczne. Efekt dodatkowo wzmocnią multimedia. "2007: Macbeth" z pewnością nie będzie tradycyjnym spektaklem. Premiera 19 maja.
