Artykuły

Od 1 lutego rozpoczyna się nowy rozdział historii płockiego teatru. Po długiej przerwie, spowodowanej budową i modernizacją budynku [na zdjęciu], wrócimy na spektakle do stałej siedziby.

Inauguracja potrwa aż trzy dni. W piątek (1 lutego) początek muzyczny - koncert Mazowieckiego Teatru Muzycznego pod nazwą "Polscy tenorzy pamięci Jana Kiepury". Gospodarzem wieczoru będzie Wiesław Ochman, orkiestrę poprowadzi Jacek Boniecki. 2 i 3 lutego na dużej scenie "Operetka" Witolda Gombrowicza w reżyserii Marka Mokrowieckiego.

To już trzecie spotkanie z twórczością Gombrowicza. W 1991 r. Marek Mokrowiecki udanie zaprezentował się jako aktor w monodramie "Trans-Atlantyk". Z powieścią Gombrowicza "Ferdydurke" z sukcesem zmierzył się też Andrzej Maria Marczewski. Jaka będzie interpretacja dramatu Gombrowicza w kilkadziesiąt lat po jego powstaniu? Czy język autora jest wciąż nośny? Reżyser nie chciał zdradzać swojej koncepcji, ale z pewnością bliska jest mu groteska, obecna w twórczości Gombrowicza.

Kiedy oddawaliśmy ten numer Tygodnika Płockiego do druku, w teatrze trwały ostatnie próby. W obu pracowniach krawieckich - męskiej i damskiej gorączkowo mierzono kostiumy. Pełnią one w spektaklu ważną rolę. Osią dramatu jest bal kostiumowy. Stroje są symbolem wszystkich przemian dwudziestowiecznej Europy.

Scenograf i projektant kostiumów Krzysztof Małachowski co rusz zaglądał do pracowni krawieckiej, by projekt zyskał idealną formę. Z kostiumów zadowoleni byli też aktorzy. Ostatnie poprawki wykonywała krawcowa Lucyna Pstrąg. Dni przed premierą były niezwykle męczące także z tego powodu, że w "Operetce" ogromną rolę pełni ruch sceniczny, nad którym czuwał choreograf Przemysław Śliwa. Układy taneczne wymagały od zespołu dużej kondycji.

Jaka będzie nowa płocka scena? Czy zachowa formułę stałego zespołu teatralnego, czy gospodarka rynkowa wymusi inny kształt teatru - o tym przekonamy się po kolejnych propozycjach Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego.