Broadway w remoncie
"Broadway, róg Północnej" w reż. Artura Żymełki w Teatrze Muzycznym w Łodzi. Pisze Renata Sas w Expressie Ilustrowanym.
Bez wątpienia wiara w sympatię widowni i niezniszczalne marzenia o przebojowych spektaklach, pięknej scenie, wielkiej muzyce, brawurowych popisach wokalnych i aktorskich, kostiumach robiących wrażenie legły u podstaw premierowego koncertu "Broadway, róg Północnej". I chwała Teatrowi Muzycznemu za to, że pozbawiony warunków do pracy (z gmachu został właściwie szkielet), próbuje zaznaczyć, że istnieje, że nawet Sala Kameralna, wygospodarowana w dawnym bufecie, może być jego Broadwayem, że tu też słowami ,Człowieka z La Manchy", można ,śnić sen, najpiękniejszy ze snów".
Koncert rozpoczął planowany cykl programów sięgających do historii musicalu. Żeby się zmieścić na malutkiej scenie orkiestra (pod batutą Lesława Sałackiego) musiała "wziąć zakręt" na widownię.
Akustyka i przestrzeń nie dawały szans na dojście do prawdziwych brzmień.
Bywało, że prezentowanym produkcjom daleko było nie tylko do Broadwayu, ale i do ul. Północnej. Ale gdy Anna Walczak śpiewa "Kocham Paryż", budzi się nastrój musicalu Cole Portera.
Dramatyczną siłę i urok miało wyznanie Evity "Nie żegnaj mnie Argentyno" w interpretacji Anny Dzionek.
Swoją klasę potwierdził Zbigniew Macias. Jego Tewje Mleczarz ze "Skrzypka na dachu" czy hit Don Kichota "Śnić sen..." pozwalają zapomnieć, że to nie jest wielka scena.
Talentem i sceniczną wyrazistością ujmował świetny Tomasz Rak.
Wystąpili także: Agnieszka Gabrysiak, Sylwia Strugińska, Mieczysława Andrzejak, Iwo Orłowski. Całość reżysersko poskładał szef baletu Artur Żymełka, a przestrzeń graficznie określiła autorka scenografii Ewa Posmyk. Warto by jej także powierzyć decyzję w wyborze kostiumów!
A jeśli taki program ma być powiązany słowem, to realizatorzy powinni przypomnieć sobie definicję przedwojennego mistrza w zapowiadaniu: konferansjer jest jak biustonosz, ma podnosić poziom.
