Artykuły

Opolski Teatr Lalki i Aktora przyzwyczaił swoją publiczność do naprawdę wysokiego poziomu realizowanych przedstawień, dlatego jedynie poprawna "Calineczka" może trochę rozczarować stałych jego bywalców - o "Calineczce" w reż. Marioli Ordak-Kaczorowkiej w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora pisze Aleksandra Konopko z Nowej Siły Krytycznej.

Kim dzisiaj dla małego widza może być Calineczka ze znanej baśni Andersena? Z pewnością bohaterem, z którym dziecko może się utożsamić. Mała dziewczynka o wielkości okruszka spogląda na świat z ufnością i ciekawością. Dzięki temu, jak każdy mały człowiek, poznaje otaczającą rzeczywistość, a ta pełna jest dobrych i złych przygód.

Marta Guśniowska przełożyła znaną baśń na potrzeby współczesnego teatru i najmłodszych odbiorców. Napisała nową, nieco zmodyfikowaną wersję "Calineczki" według Hansa Christiana Andersena. Ta wersja spodobała się Marioli Ordak-Kaczorowskiej, która reżyserując ją na opolskiej scenie postanowiła stworzyć przedstawienie będące dobrym wprowadzeniem w świat teatru dla tych dzieci, które stawiają na widowni pierwsze kroki. Reżyserka postarała się, by w spektaklu można było dostrzec różnorodność teatralnych środków. Pojawiają się tu zarówno sympatyczne lalki przypominające przytulanki ze sklepowej półki (Calineczka i Duszek) jak i takie, które pokazują, co teatr potrafi "zrobić" ze zwykłym przedmiotem (pająki skonstruowane z metalowych wiader). Scenografia (Andrzej Czyczyło) przypominająca stare poddasze wprowadza z kolei atmosferę tajemnicy. Sądząc po reakcjach dzieci, trochę tu jednak za dużo mroku. Najmłodsi nawet zabawne Ropuchy (Dorota Nowak, Jan Chraboł) odbierają niekiedy jako straszne, a scena z nadlatującym Chrabąszczem (Jan Chraboł), w której gaśnie światło i słychać odgłosy helikoptera, wprawia niektóre maluchy w prawdziwy popłoch. Na szczęście w spektaklu jest także sporo humoru, a cała historia kończy się happy endem. Choć na początku jest groźnie, Calineczce (Elżbieta Żłobicka) udaje się ostatecznie uciec z ciemnej kreciej nory i po wielu przygodach powrócić na kwitnącą łąkę, gdzie spotyka sympatycznego leśnego Duszka (Jan Chraboł) i znajduje kwiatek, w którym postanawia zamieszkać. Wygrywa dobro, radość i pogoda ducha.

Ordak-Kaczorowska stworzyła kameralny spektakl, w którym wszystko zaczyna się od pojawienia dobrych wróżek [a dokładniej dwóch Wróżek: Matyldy (Dorota Nowak) i Miłki (Elżbieta Żłobicka) oraz Wróża Maurycego (Jan Chraboł)]. To one wprowadzają dzieci w magiczny świat sceny (pojawiają się elementy interakcji z widownią) i opowiadają historię małej dziewczynki. Jak przystało na Wróżki, mają również moc sprawczą, dlatego próbują ingerować w niektóre zdarzenia. Niestety ten atrakcyjny dla małych widzów motyw nie został przez reżyserkę do końca wyczerpany, a jedynie zasygnalizowany. Z tego powodu trójka grających w spektaklu aktorów nie dostała możliwości stworzenia pełnych ról i wykazania się swoimi umiejętnościami. Trzeba jednak przyznać, że Dorocie Nowak nawet w tej sytuacji udało się stworzyć wyśmienite małe kreacje. Aktorka zdecydowanie wyróżnia się w tym przedstawieniu. Jest świetna zarówno jako Wróżka Matylda, jak i kiedy kolejno animuje przypisane jej lalki: Ptaszka, Ropuchę, Rybkę, Mamę, Siostrę i Babcię Chrabąszcz, a w końcu i Myszkę.

Na tym przedstawieniu zdecydowanie najlepiej bawią się dzieci 5, 6-letnie. Dla tych młodszych spektakl jest za długi i nużący. Koncentrację dodatkowo osłabia zbyt duża ilość piosenek. Najtrudniej wytrzymać do końca spektaklu dzieciom w wieku szkolnym. Dla nich "Calineczka" jest zbyt prosta i po pewnym czasie zwyczajnie się nudzą. Dorośli poza powrotem do "krainy dzieciństwa" i kilkoma humorystycznymi momentami również nie odkryją tutaj zbyt wielu "smaczków" dla siebie. Opolski Teatr Lalki i Aktora przyzwyczaił swoją publiczność do naprawdę wysokiego poziomu realizowanych przedstawień, dlatego jedynie poprawna i zwyczajna "Calineczka" może trochę rozczarować stałych jego bywalców.