TV. Barbara Krafftówna i Gustaw Lutkiewicz na małym ekranie
2 czerwca o g. 12.55 w TVP Kultura dokument "Alfabet komediantów. Barbara Krafftówna" a w Kinie Polska 5 czerwca od g. 9.45 "Gustaw Lutkiewicz. Seans. Pan na ekranie".
Gustaw Lutkiewicz
Seans. Pan na ekranie
ycho wy wałem się na Litwie, w świecie, który nie był agresywny. Wśród ludzi łagodnych, ufnych wobec siebie i otoczenia. Dziś takie wartości prawie nic nie znaczą. Są tylko resztką przedwojennej kresowej poczciwości. Brakuje nam tamtego spokoju i poczucia bezpieczeństwa. W moim mieście Wiłkomierzu mieliśmy jednego tylko dyżurnego chuligana. A i to bardziej był dziwak niż bandyta - wspomina popularny aktor. W1949 roku ukończył warszawską PWST (wówczas z siedzibą w Łodzi). Przez 12 lat występował w łódzkich teatrach: Nowym u Kazimierza Dejmka, gdzie zadebiutował w słynnej socrealistycznej
"Brygadzie szlifierza Karchana". Następnie przeniósł się do stolicy i zaangażował do Dramatycznego, potem do Powszechnego, któremu z kilkusezonową przerwą w Narodowym pozostał wierny do dziś. Bardzo często występuje w słuchowiskach radiowych. Za tę formę twórczości w 1994 roku otrzymał Złoty Mikrofon za wieloletnią współpracę z Teatrem Polskiego Radia i kreację Polikarpa Lepieszki w powieści radiowej "W Jezioranach". Jest też świetnym odtwórcą ballad Bułata Okudżawy, w tym słynnej "Modlitwy" z lat 6o. Zagrał w ponad 120 filmach, w tym wielu popularnych serialach.
***
Alfabet komediantów. Barbara Krafftówna [na zdjęciu]
Film dokumentalny
Uczennica słynnego krakowskiego studia dramatycznego Iwo Gralla występowała praktycznie równolegle na scenie teatralnej, w filmie, w radiu i telewizji. Debiutowała jako 18-letnia dziewczyna w Teatrze na Wybrzeżu w sztuce Gajcego "Homer i Orchidea", a potem przeszła triumfalnie przez sceny w Łodzi, Wrocławiu i w Warszawie. Była Klarą w "Ślubach panieńskich" Fredry, Audrey w "Jak wam się podoba" Williama Szekspira, a po "Paradach" Potockiego nazwano ją mistrzynią transformacji. Wszechstronne możliwości aktorskie Krafftówny ujawniły się w pełni w repertuarze współczesnym. O jej kreacjach w "Matce", "Kurce wodnej", "Iwonie Księżniczce Burgunda" Witkacego czy "Indyku" Mrożka krytycy wyrażali się z najwyższym uznaniem. W1953 r. zadebiutowała w filmie. Zagrała m.in. w bardzo ważnych dla polskiej kinematografii "Popiele i diamencie" Andrzeja Wajdy, "Nikt nie woła" Kazimierza Kutza, "Pamiętniku znalezionym w Saragossie" i "Jak być kochaną" Wojciecha J. Hasa. Ten ostatni film przyniósł jej w 1963 r. nagrodę za wybitną kreację na MFF w San Francisco. Popularność przyniosła rola Honoraty w "Czterech pancernych i psie". Z ogromnym powodzeniem występowała w słynnym Kabarecie Starszych Panów. W 1983 r. wyjechała do Los Angeles, by zagrać w "Matce" Witkacego.
