Łódź. Powstał nowy Teatr Targowa 62
W Łodzi powstał nowy teatr. Alternatywny do scen repertuarowych, ale również wobec sceny studenckiej. Nowy teatr nazwał się Targowa 62, czym jednak podkreślił związki ze szkołą filmową, która ma adres Targowa 61/63. 62 jest więc gdzieś "pomiędzy". A w rzeczywistości jest to bodaj adres w parku Źródliska.
Targową 62 tworzy w tej chwili troje artystów: Marcin Brzozowski, Piotr Szrajber i Ewa Łukasiewicz. Na scenie Teatru Studyjnego w sobotę [6 listoada] pokazali premierowe widowisko "Śmierć w Wenecji", które wcześniej nosiło tytuł "Nie będę Diamandą Gallas".
Widowisko będące rodzajem zabawy w teatr i gry konwencjami jest więcej niż interesujące, a trójka aktorów jest zdecydowanie świetna. Wszyscy dają popis technicznych umiejętności i pozwalają docenić przymioty aktorskiego warsztatu. Co ważne, doskonale potrafią zdystansować się wobec postaci, widzów i siebie wzajemnie, w czym niewątpliwie pomaga im duża doza autoironii.
Przedstawienie zatem prezentuje alternatywną odmianę teatru z zachowaniem wszystkich, nawet najbardziej elementarnych cech rzemiosła. Twórcza ingerencja w tekst, który jest przyczyną spektaklu - "Śmierć w Wenecji" Tomasza Manna - jest tak ogromna, że właściwie nie byłoby błędem stwierdzić, iż na scenie oglądamy trudne do identyfikacji szczątki prozy Manna. I trudno też powiedzieć, by opowiadały one o prawdziwej naturze miłości.
Wydaje mi się, że - paradoksalnie - do zaprezentowania "Śmierci w Wenecji" w opracowaniu i reżyserii Brzozowskiego, Szrajbera i Łukasiewicz nie trzeba było sięgać aż po... "Śmierć w Wenecji". Wystarczyłaby jakakolwiek, banalna nawet, anegdota, by odrobinę zadrwić z teatru mieszczańskiego, "rozmaitych" Stanisławskich, Grotowskich, Brooków, by dać arcyzabawny pastisz rozmaitej maści "Idoli", "Szans na sukces" itp.
Chociaż, z drugiej strony - czy warto wytyczać granice artystycznej prowokacji? Mam przekonanie, że z podobnych wartościowych poszukiwań może zrodzić się jeszcze lepsza sztuka. Gratuluję.
