Artykuły

Większość łódzkich teatrów na premiery nowego sezonu zaprosi późno - w październiku lub listopadzie. Może warto czekać dłużej, bo wybory repertuarowe zapowiadają mocne wrażenia. Na początek za sprawą skandalizującej sztuki Anthony'ego Neilsona - w sobotę w Teatrze im. Jaracza.

"Zszywanie" [na zdjęciu] szkockiego brutalisty na scenie kameralnej reżyseruje Małgorzata Bogajewska, która w Łodzi wystawiła już "Osaczonych" Władimira Zujewa i "Miasteczka, w którym czas się zatrzymał" wg Bohumila Hrabala.

Wybór reżyserki jest odważny. Tekst inscenizowany w 2004 r. przez Annę Augustynowicz w warszawskich Rozmaitościach wywołał takie oburzenie części krytyków i radnych, że skończyło się na usunięciu najbardziej kontrowersyjnych kwestii. Bohaterowie "Zszywania" - w tych rolach Katarzyna Cynke i Kamil Maćkowiak - przystępują do uporządkowania burzliwego związku pod wpływem wiadomości, że będą mieć dziecko. Czułość miesza się agresją, próby porozumienia z psychicznym dręczeniem. Neilson podejmuje ulubione tematy: seksualną walkę, dewiację i emocjonalne uwikłania. Podobnie jak u innych brutalistów widzem ma wstrząsnąć łamanie społecznych tabu, a hiperrealistyczne sceny przemocy, histerie, perwersje i psychiczne anomalie - obudzić wrażliwość na zło, stępioną przez film, telewizję, reklamę.

Premierowe próby rozpoczął już Teatr Nowy pod nowym kierownictwem artystycznym Zbigniewa Brzozy. 12 listopada zobaczymy legendarną "Brygadę szlifierza Karhana". Data premiery zbiega się z urodzinami teatru, który w 1949 r. otwarto właśnie sztuką czeskiego ślusarza, Vaska Kani. Do historii przeszło naturalistyczne zacięcie realizatorów: na scenie postawiono szlifierki, a aktorzy jeździli po inspirację do fabryki Wifamy.

Odkopanie przez Remigiusza Brzyka socrealistycznej opowieści o robotnikach wzbudza kontrowersje. Choć współzawodnictwo w realizacji planu pięcioletniego może przypominać współczesny wyścig szczurów, Janusz Majcherek, krytyk teatralny i były redaktor naczelny "Teatru", pomysł krytykuje: - Socrealizm od dziesięcioleci jest na straconej pozycji. Nie ma do czego wracać.

Mniej poważnie zagrają w Teatrze Powszechnym. On także na nowości każe czekać widzom długo, aż do 8 listopada. Ale za to zaproponuje nowość niekwestionowaną - prapremierę "Psychoterapolityki" Dominika W. Rettingera w reż. Marcina Sławińskiego. Satyra polityczna wygrała pierwszą edycję konkursu Komediopisanie, organizowanego przez "Powszechny", "Gazetę Wyborczą" i TVP3. Bohaterem jest senator, który w akcji pełnej zwrotów i zawiłych intryg polityczno-miłosnych usiłuje pogodzić nieuczciwe interesy ze słabością do kobiet. Absurdalne sytuacje prezentują świat władzy i sposoby robienia w nim kariery.

Również 8 listopada nowe przedstawienie da Teatr Wielki. Przygotuje "Barona Cygańskiego" Johanna Straussa w reż. Kazimierza Kowalskiego. Teatr Muzyczny 24 i 25 października zaprosi natomiast na premierowy wieczór baletowy "All that jazz between us" Artura Żymełki.

Nieprędko zobaczymy nowe spektakle lalkowe - w Teatrze Pinokio 25 października ("Opowieść o tym, jak tygrysek pewnego dnia nie wrócił do domu" wg książki Janoscha "Dzień dobry, Świnko!"), a w Arlekinie dopiero pod koniec grudnia. Warto jednak czekać, bo teatr planuje dla dorosłych widzów inscenizację "Opery za trzy grosze" Bertolta Brechta.

We wrześniu sezon rozpocznie także Teatr Logos działający przy Duszpasterstwie Środowisk Twórczych. Od 15 do 19 września będzie grał "Rzut kośćmi nigdy nie zniesie przypadku" na podstawie życia i twórczości Stéphane'a Mallarmé. Aktorzy skupieni w duszpasterstwie środowisk twórczych pracowali nad premierą podczas wakacyjnych warsztatów pod okiem Jacka Bały.

Ponieważ teatry w nowym sezonie rozgrzewają się powoli, pozostaje jedynie nadzieja na imponujące wyniki końcowe.