Pół na pół [fragm.]
Przedstawienie Iwony, księżniczki Burgunda jest powtórzeniem w studio spektaklu z Teatru Powszechnego w Warszawie z r. 1983 (Teatr nr 2/1984). Sztuka jest chyba najpowszechniej dostępna ze wszystkich utworów dramatycznych Gombrowicza: bez całego bagażu wiedzy o ideologii i przesłaniu autora tłumaczy się sama jako pełna dowcipu absurdalna komedia. W tym właśnie kierunku, nie zamykając zresztą widzom drogi do refleksji, poszła reżyseria Zygmunta Hubnera i praca jego aktorów. Świetne role komediowe skłaniające się ku humorowi nonsensu dali tu Zbigniew Zapasiewicz (Król Ignacy), Mirosława Dubrawska (Królowa Małgorzata) i Mariusz Benoit (Szambelan); na ich tle nieco blado wypadł Aleksander Machalica (Książę Filip). W interesujący sposób dowartościowała kamera rolę Darii Trafankowskiej (Iwona). W sztuce Gombrowicza postać ta jest tylko katalizatorem, który wyzwala zachowania i działania innych postaci oraz zmusza je do formułowania opinii i poglądów. Zgodnie z tym, Trafankowska ujęła swą rolę jako proste trwanie, bez ujawniania jakichkolwiek motywów. W zbliżeniu na ekranie okazało się w szczegółach, w jaki sposób cel ten został osiągnięty: mimika nie świadczy o braku "wnętrza" postaci, a tylko o odmowie jego ujawnienia.
