Artykuły

Rena Mirecka, Zygmunt Molik oraz Ludwik Flaszen, którzy od początku byli związani z teatrem Grotowskiego, zostali w poniedziałek odznaczeni medalami "zasłużony kulturze Gloria Artis". Tym samym zainaugurowany został we Wrocławiu Rok Grotowskiego, którego 10. rocznica śmierci przypada w środę 14 stycznia.

Glorię z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrał jedynie obecny na uroczystości Ludwik Flaszen. - Dziękuję tym wszystkim, którzy dbają, aby pamięć o Grotowskim, Teatrze Laboratorium i nas wszystkich wciąż pozostawała żywa - powiedział podczas uroczystości.

Tuż po inauguracji została otwarta wystawa "Apocalypsis cum figuris". Na fotografiach Maurizia Buscarino pokazana została unikalna, nie publikowana dotąd w całości, dokumentacja fotograficzna ostatniej pracy teatralnej Jerzego Grotowskiego. Włoski fotografik na osobiste zaproszenie Grotowskiego, który niezmiernie rzadko godził się na dokumentowanie swojej pracy, sfotografował w 1979 r. w Mediolanie próby i spektakl "Apocalypsis cum figuris". Wystawa prezentowana jest w sali teatralnej (zwanej dziś salą "Apokalipsy"), gdzie w 1968 r. odbyła się premiera tego przedstawienia.

We wtorek we wrocławskim Ossolineum rozpocznie się 3-dniowa konferencja "Grotowski: co było, co jest. I co jest do zrobienia". Złożą się na nią świadectwa najbliższych współpracowników Grotowskiego oraz naukowe analizy jego twórczości. W konferencji wezmą udział m.in. światowej sławy amerykański antropolog kultury Richard Schechner, wybitny francuski teatrolog Georges Banu oraz Ludwik Flaszen -współzałożyciel Teatru Laboratorium.

W środę we wrocławskim Muzeum Architektury wystąpią baulowie (wędrowni śpiewacy) z Bengalu Zachodniego, z których sztuką Grotowski zetknął się w latach 70-tych podczas podróży do Indii.

14 stycznia odbędzie się Koncert Songs for Grot dedykowany pamięci Jerzego Grotowskiego w dziesiątą rocznicę jego śmierci.

Na zakończenie tych styczniowych, kilkudniowych uroczystości w czwartek w Auli Ossolineum z publicznością spotka się światowej sławy reżyser Peter Brook, którego przez lata łączyła artystyczna przyjaźń z Jerzym Grotowskim. Jest on autorem książki "Teatr jest tylko formą. O Jerzym Grotowskim". Brook oraz reżyser Eugenio Barba zostali w poniedziałek uhonorowani medalami "Gloria Artis".

Program Roku Grotowskiego 2009 obejmuje wiele wydarzeń artystycznych i naukowych takich jak: konferencje, wystawy i instalacje, seminaria praktyczne i spotkania, które odbędą się nie tylko we Wrocławiu ale i Krakowie, Warszawie oraz za granicą: w Stanach Zjednoczonych, Danii, Niemczech, Czechach, Austrii, Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech i na Kubie.

Jerzy Grotowski (1933-1999) reżyser teatralny, praktyk i teoretyk kultury, badacz zachowań ludzkich. Wraz z Ludwikiem Flaszenem objął w 1959 r. Teatr 13 Rzędów w Opolu i przekształcił go w Teatr Laboratorium, w którym ucieleśnił ideę "teatru ubogiego". Peter Brook nazwał Grotowskiego "wyjątkowym", ponieważ "od czasów Stanisławskiego nikt na świecie nie badał natury aktorstwa, jego znaczenia, jego procesów duchowo-fizyczno-emocjonalnych tak dogłębnie i całkowicie, jak Grotowski".

Teatr Laboratorium, kierowany przez Grotowskiego i Flaszena, nie był teatrem w tradycyjnym lecz instytutem ukierunkowanym na badanie sztuki teatralnej, a zwłaszcza sztuki aktora. Jego działalność skupiała się na wielkich tekstach klasycznych, których rola w Polsce bliska była mitycznym tekstom kultury. Inscenizacje Grotowskiego polegały na dokonywaniu wiwisekcji tychże mitów.

Jego pierwsze realizacje powstałe w wyniku współpracy z Ryszardem Cieślakiem nad Księciem Niezłomnym (1965) oraz z całym zespołem nad Apocalypsis cum figuris (1968/69).

Pod koniec lat 70. Grotowski badał techniki rytualne wywodzące się z różnych tradycji źródłowych. W ramach prowadzonego przez siebie projektu Teatr Źródeł, realizowanego z międzynarodową grupą uczestników z "różnych kontynentów, kultur i tradycji", pragnął zgłębiać działania, które "przywracają nas, źródłom życia.

Od 1986 r. do swej śmierci Grotowski pracował głównie w Pontederze (Włochy). W 1996 r. Grotowski zmienił nazwę Workcenter of Jerzy Grotowski na Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards, potwierdzając tym samym wyjątkowe znaczenie swej współpracy z Richardsem. W ostatnim okresie swych życiowych poszukiwań Grotowski zajmował się kwestią przekazu: "Moja praca z Richardsem ma charakter przekazu. Przekazuję mu to, do czego doszedłem w swym życiu: wewnętrzny aspekt pracy".