"Dama Pikowa"
"Dama Pikowa" w reż. Mariusza Trelińskiego w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w Warszawie. Pisze Magdalena Łyczko w Gali.
Opera Czajkowskiego powróciła na deski Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie po rocznej nieobecności. Wraz z nią do Polski wrócił reżyser Mariusz Treliński. Pierwszy raz orkiestrą dyrygował rosyjski mistrz Valery Gergiev. I to muzyka tego wieczoru grata pierwsze skrzypce. Boris Kudlicka wykonał świetną scenografię. Rewelacyjnie śpiewał Książę Jelecki, czyli Artur Ruciński. Znakomita byta także kreacja Małgorzaty Walewskiej jako Hrabiny. Nie podobała mi się Liza, którą grała gwiazda z Mołdawii Lada Biriucov. Miałam wrażenie, że artystka momentami na mnie powrzaskiwała, a nie śpiewała. Z krótko przystrzyżonymi włosami wyglądała jak chłopiec, a nie jak kobieta. Gdy okazało się, że Liza - Lada nie rzuciła się do Newy z mostu, tylko zrobiła to za nią kaskaderka, poczułam się zawiedziona. Wybaczyłam jej, gdy dowiedziałam się, że to był skok z 9 metrów, czyli mniej więcej z trzeciego piętra. Ponieważ zawsze wszyscy piszą o tych, których widać na scenie, ja chciałabym wspomnieć o tym, że spektakl obsługiwało 60 pracowników technicznych, 20 garderobianych i charakteryzatorek. Bileterzy i szatniarze to kolejne 50 osób. Szkoda, że ci ostatni nie wieszali drogich futer i pięknych płaszczy. Chyba zasada ubierania się stosownie do okoliczności umarła. Dawniej ze względu na szacunek dla sztuki i pracy aktorów nie wypadało włożyć czegoś przypadkowego. Tego wieczoru publiczność oklaskiwała artystów na stojąco przez kilkanaście minut (z drobnymi, dojrzałymi wiekiem wyjątkami) - po części ubrana w powyciągane sweterki, dżinsy i niedopastowane buty. Trzy karty: siódemka, trójka i as miały być kluczem do sukcesu Hermana. Za ubiór publiczności nie postawiłabym nawet dwójki. Elegancją wykazał się za to reżyser, który po inscenizacji hummerem - przerobionym na limuzynę - zabrał dyrygenta na kolację.
