Okiem i uchem recenzenta
W Warszawie wystąpił wraz ze swoim zorganizowanym przy Operze Łódzkiej zespołem baletowym, znany i ceniony od wielu lat FELIKS PARNELL, pokazując stołecznej publiczności opracowaną w ciągu kilku miesięcy składankę choreograficzną, na którą złożyły się obok znanych z dawniejszych występów, nowe interesujące w pomyśle, odznaczające się nieprzeciętnym poziomem obrazki. Program pod ogólnym tytułem "Parada Parnella" dał możność zespołowi zademonstrowania osiągnięć w tańcu klasycznym, charakterystycznym i akrobatyce, wypracowanych przez pełnego talentu i inwencji choreografa, jakim jest Parnell.
FELIKS PARNELL ma zawsze niezawodną okazję do popisu w kapitalnym "Umarł Maciek, umarł" i dojmującym w nastroju obrazku "Terpsychora na podwórku", nawiązującym do przeżyć z okresu wojny.
Aktorskie zdolności Parnella (zwłaszcza jego plastyczna mimika) mówiły za siebie w "Kuszeniu Szatana", któremu towarzyszyła wartościowa ilustracja muzyczna Jana Maklakiewicza.
MARIA ŁAPIŃSKA opanowała w wysokim stopniu technikę tańca klasycznego, co dało jej możność znakomitego wykonania jednej z trudniejszych scen słynnego Adagia z baletu Czajkowskiego "Jezioro Łabędzie". Godnym jej partnerem był FELIKS MALINOWSKI. Świetny wręcz był młody, pięknie zbudowany tancerz EDWARD POKROSS w "Popołudniu Fauna" Debussy'ego. Nie sposób nie wspomnieć o burlesce "Jak się baba roztańczyła na drewnianej sali", nawiązującej do r. 1900, kiedy tańczono jak na dzisiejszych dancingach, tylko... inaczej. Salwy śmiechu na widowni towarzyszyły nieporównanej wprost ZOFII KULESZANCE, jako "wsiowej babie".
Pełne rozmachu, żywiołowo tańczone polskie Dożynki, zakończyły występ, zdobywając poklask i uznanie dla całego zespołu.
(data dzienna publikacji nie jest ustalona)
