Rumcajs w Polskim
To było bardzo ryzykowne przedsięwzięcie. Bo to już nie tylko konfrontacja konkretu z postacią wyobrażaną - to konfrontacja konkretu z konkretem, czyli Rumcajsa telewizyjnego z Rumcajsem scenicznym. Żywot telewizyjny pierwszego - u nas, w TVP - był długi: chyba kilkadziesiąt tygodni. Żywot teatralny drugiego - zaledwie dwie godziny, a więc o wiele, wiele krótszy, a więc z konieczności uboższy. Ale że uscenicznienia przygód przemiłego ,,rozbójnika" podjęli się Ernest Bryll i Katarzyna Gaertner - więc przedsięwzięcie w sumie się udało. Lecz sukcesem muszą dzielić się i z Vaclavem Ctvrtką, czeskim pisarzem który wymyślił przygody Rumcajsa, i z czeskim plastykiem R. Filarem, który nadał mu kształt, i ze scenografem Adamem Kilianem, który wyczarował na scenie i baśniowy las Rumcajsa i baśniowy Ilczyn Księcia Pana i Starosty, i z reżyserem Janem Skotnickim. Przede wszystkim z reżyserem, który tekst raczej wątły (zwłaszcza w porównaniu z pierwowzorem) tak zabawnie i sympatycznie przekazał ze sceny.
Do tych czterech nazwisk dorzucić trzeba koniecznie jeszcze przynajmniej cztery nazwiska wykonawców: Jana Kobuszewskiego (Książę), Danuty Rastawickiej (Hanka), Zygmunta Hobota (Rumcajs) i Wacława Kowalskiego (Słoneczko). W pozostałe postaci Rumcajsowych przygód wcielają się Cz. Bogdański, M. Borniński, P. Brzeziński i K. Machowski (Zające), A. Świderska (Księżna), L. Pietraszkiewicz (Dab). M. Sołubianka (Anka), M. Łącz (Kowal), J. Wyrzykowski (Dobosz), O. Mrówczyński (Lokaj), L. Sołuba (Gefrejter), K. Nawrocki (Golibroda): a barwnie zapełniają ponadto scenę śmiesznie groźni wojacy starostowi, mieszczanie, mieszczki - no i strasznie groźny, przezabawnie pomyślany przez scenografa, trójgłowy Smok.
Dzieci na widowni reagują żywo, podpowiadają, uzupełniają; zwłaszcza w drugiej części tego "musicalu dla dzieci", znacznie lepszej od pierwszej. Ale mogą chodzić również starsi, niekoniecznie pod opieką dzieci.
