Lot - 30 lat później
"Lot nad kukułczym gniazdem" w reż. Jana Buchwalda w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Tomasz Miłkowski w Przeglądzie.
Przedstawienie "Lotu nad kukułczym gniazdem" sprzed ponad 30 lat w warszawskim Teatrze Powszechnym przeszło do legendy. W ówczesnych okolicznościach politycznych tekst rezonował z opresyjną sytuacją - kod porozumienia między sceną i widownią działał niezawodnie. To była opowieść o zniewoleniu i buncie. Nie tylko, rzecz jasna, ale ten ładunek ideowy był tak silny, że "Lot" stał się jednym ze spektakli-symboli tamtego czasu.
Wymagało nie lada odwagi sięgnięcie po ten tekst po latach, aby przygotować premierę na deskach tego samego teatru. Odwagi i wyobraźni, bo tak buduje się dialog między dawnymi a nowymi laty, nawet jeśli koszty bywają wysokie. Dzisiaj trudniej uruchomić potencję "Lotu", która tkwi nie tylko w krytyce systemu dominującego nad jednostką (takie z natury w mniejszym czy większym stopniu jest każde państwo), ale i w ucieczce od wolności. Wydawałoby się, że Jan Buchwald trafia w samo serce chwili: oto Polacy odzyskawszy wolność, budując demokratyczny kraj, stają przed wyzwaniem odpowiedzialności. Łatwiej jednak napisać o tym esej albo i książkę, niż pokazać to na scenie. Toteż udało się to tylko w pewnej mierze, być może to zbyt świeże doświadczenie, jeszcze nie tak wyraźnie odczuwane, i stąd dezorientacja, a nawet wrażenie, że czas "Lotu" przeminął. Powstał jednak spektakl do myślenia, w którym kilka ról warto zapamiętać (zwłaszcza Waldemara Kownackiego jako Wodza i Łukasza Simlata jako Doktora Spiveya), a kilka poprawić (Aleksandra Bożek nie może się zdecydować, kim jest Siostra Ratched).
Na premierze było wielu aktorów z pierwszej, legendarnej obsady, wobec których nowa obsada zdawała trudny egzamin. Początek szedł z oporami, ale potem coraz lepiej, a to znaczy, że spektakl się rozwinie.
