Artykuły

Już w sobotę w płockim teatrze [na zdjęciu] kolejna premiera - "Sługa dwóch panów" Carlo Goldoniego. Twórcy obiecują, że będzie to spektakl zwrócony w stronę widza: rozśpiewany i radosny. Finałową piosenkę mają śpiewać już wszyscy: aktorzy i publiczność.

Wszyscy, którzy widzieli tę sztukę, w jakiejkolwiek realizacji, podkreślają jedno: to ponad dwie godziny wspaniałej zabawy. Rzecz dzieje się w Wenecji, w czasie karnawału. Klarysa i Sylwiusz kochają się do szaleństwa, problem polega jednak na tym, że do miasta wraca Fryderyk Rasponi. Wszyscy myśleli, że Fryderyk zginął w pojedynku, on tymczasem nie dość, że żyje, to jeszcze upomina się o obiecaną mu kiedyś rękę Klarysy (a także o jej dość pokaźne wiano). Publiczność dość szybko orientuje się jednak, że Fryderyk to nikt inny jak Beatrycze, siostra Fryderyka, która przybywa do miasta odnaleźć ukochanego Florynda.

Główną postacią sztuki jest Trufaldyno, sługa przebranej w męski strój Beatrycze, który swe usługi oddaje także Floryndowi. Stara się, by żaden z jego pracodawców nie dowiedział się o tym drugim, kręci, kluczy, kombinuje, w dodatku on sam zakochuje się... Uff, może na tym poprzestańmy, ta straszliwie zagmatwana fabuła jest i tak tylko okazją do całej masy żartów i komicznych sytuacji.

Carlo Goldoni, wenecki prawnik i pisarz, napisał ok. 200 takich dzieł ("Sługę" wszyscy wymieniają jako jedno z jego najlepszych dzieł). Opierał się na komedii w stylu dell'arte, ale przełamywał skostniałą już formę, postaciom dodawał głębi, a historii realizmu. Nie zmieniał tylko jednego: nastroju szalonej zabawy.

Nie inaczej ma wyglądać płocka realizacja "Sługi" - tak przynajmniej zapewniali na wczorajszej konferencji prasowej twórcy przedstawienia: Waldemar Matuszewski (reżyser), Małgorzata Treutler (autorka scenografii i kostiumów) oraz aktorzy - Katarzyna Anzorge (Beatrice-Fryderyk), Mariusz Pogonowski (Trufaldyn) i Przemysław Pawlicki (Florynd). Obiecali wszystkim wspaniałe kostiumy, tekst o niezwykłej melodii (twórcy sięgnęli po tłumaczenie prof. Jerzego Adamskiego) i całą masę muzyki. - To będzie taka włoszczyzna - uśmiecha się reżyser. - Włoszczyzna prosto z targu, czyli pieśni neapolitańskie, do tego arie operowe z prawdziwego zdarzenia: Donizetti, Pergolesi...

Wszystko to wyśpiewywać będą aktorzy przeszkoleni przez (specjalistki od emisji głosu i znanej śpiewaczki operowej) Ewę Iżykowską oraz stale współpracującego z płockim teatrem Edwarda Bogdana.

- Wszędzie ich słychać, w piwnicy, w windach, w moim gabinecie - śmiał się wczoraj dyrektor płockiego teatru Marek Mokrowiecki. - Nic tylko aaa, ooo...

- Tempo prób było zawrotne, zaczęliśmy całkiem niedawno, po premierze "Opery żebraczej" - dodaje Matuszewski. - Często w takich sytuacjach ma się do czynienia z paniką, głosami, że to się nam nigdy nie uda. W Płocku wszystko szło jak w zegarku. Artyści podzieleni na grupy próbowali w różnych częściach teatru. Kluczem do sukcesu okazał się mój nieoceniony asystent, czyli Bogumił Karbowski, jeden z płockich aktorów.

Matuszewski przyznaje, że nie po raz pierwszy pracuje nad tekstem Goldoniego. - Właściwie to jest to mój piąty raz. Ale z tym jest jak z miłością, piąty raz, ale zupełnie jak pierwszy - zapewnia reżyser. - Na kształt płockiej realizacji wpłynie wasza imponujących rozmiarów scena i niesamowity zespół z Pogonem [czyli Mariuszem Pogonowskim - przyp. red.)] na czele. Miałem trochę obaw, tym bardziej że całkiem niedawno wystawiliśmy "Sługę" w Rzeszowie. Ale ten tekst to prawdziwe arcydzieło, rozwija się wraz z upływem czasu. I prawdziwy teatralny hit, wspaniała zabawa, która należy się widzom, szczególnie w mieście, gdzie nie ma opery, teatru muzycznego. No, a my... My jesteśmy trochę wyrobnikami, pracujemy nie dla siebie, a dla odbiorcy. A skoro dyrektor Mokrowiecki zadzwonił i powiedział, że mamy przyjeżdżać... Przyjechaliśmy.