Artykuły

- We Wrocławiu nie było dla mnie pracy. Pamiętam, że pani Krystyna Meissner wywiesiła w Teatrze Współczesnym nawet kartkę z informacją, że nikogo na pewno nie będzie przyjmować. Jeździłem po Polsce i wszędzie zostawiałem swoje CV. Młodzi aktorzy wciąż mają ciężko ze znalezieniem pracy - mówi TOMASZ MYCAN, aktor Teatru im. Horzycy w Toruniu.

O nagrody specjalnie nie dba - Wilam stoi w teatralnej garderobie, telewizora jeszcze nie rozpakował.

Z TOMASZEM MYCANEM [na zdjęciu w spektaklu "Ja"], który otrzymał statuetką Wilama dla najpopularniejszego aktora Teatru Horzycy, rozmawia Tomasz Bielicki:

Nagroda specjalna, którą otrzymałeś oprócz statuetki, była podobno wybierana specjalnie pod Twoim kontem.

- Na początku ubiegłego tygodni zepsuł mi się w domu telewizor. Wspomniałem o tym ostatnio przychodząc na próbę. Ktoś to usłyszał i poszło. Nagroda ma podobno 42 cale. Mówię podobno, bo nawet go jeszcze nie rozpakowałem. Zostawiłem po premierze w teatrze.

A co zrobiłeś z Wilamem?

- Stoi nadal w garderobie. Próbuję przebić Pawła Tchórzelskiego, który na swojej półce ma już trzy albo cztery nagrody. Ja dopiero dwie. Druga to Nagroda Młodych za spektakl "In Extremis" zdobyta na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. Żartuję, że będziemy się teraz z Pawłem ścigać.

Do Torunia trafiłeś siedem lat temu...

- Zespół pracował wówczas nad sztuką "Moralność pani Dulskiej". Trzy tygodnie przez premierą Radek Garncarek uległ wypadkowi i nie mógł zagrać w spektaklu Zbyszka Dulskiego. Reżyser Andrzej Bubień, z którym spotkałem się miesiąc wcześniej w sprawie pracy, zadzwonił do mnie z propozycją nie do odrzucenia. Dostałem trzy tygodnie na zrobienie tej roli. Jak wyszło, tak wyszło. No i zostałem.

Nie szkoda było Ci opuszczać Wrocławia, gdzie skończyłeś szkołę teatralną?

- Nie było tam dla mnie pracy. Pamiętam, że pani Krystyna Meissner wywiesiła w Teatrze Współczesnym nawet kartkę z informacją, że nikogo na pewno nie będzie przyjmować. Jeździłem po Polsce i wszędzie zostawiałem swoje CV. Młodzi aktorzy wciąż mają ciężko ze znalezieniem pracy.

Wierzysz w jakieś aktorskie przesądy?

- Tylko w ten, że jak upadnie scenopis, to trzeba go przydeptać. Każdy w Teatrze Horzycy ma swoje przyzwyczajenia. Niektórzy nie wchodzą lewą nogą na scenę, a jedna z aktorek nie lubi, kiedy z tyłu sceny są otwarte drzwi. Uważa, że ucieka wtedy cała energia. Takich przesądów jest zresztą sporo. Nie można gwizdać na scenie, w spektaklu nie może być prawdziwej trumny, bo wtedy ktoś umrze... Ja podchodzę do tego wszystkiego z przymrużeniem oka.

Czyli na scenie musi bywać wesoło?

- Czasami. Ostatnie najbardziej śmieszna sytuacja zdarzyła mi się podczas "Dostoevsky-trip". Przez cały spektakl jeżdżę tam na wózku inwalidzkim. W pewnym momencie gaśnie światło, a techniczni wyciągają czarną szmatę, która przykrywa całą scenę. Z tą szmatą ściągnęli ze sceny mój wózek. W ciemności biegałem wśród aktorów i mówiłem po cichu "Jezus, Maria..! Gdzie jest mój wózek?". Wszyscy się ugotowali.

W kwietniu w Teatrze Horzycy kolejna premiera - "Eine kleine Nachtmusik" z Twoim udziałem.

- Tak. Zagram tam w sumie cztery postaci. Młodego mężczyznę w szaliku, alpinistę, męską prostytutkę oraz brata-wariata. Wciąż trwają próby nad tym spektaklem.

Przez siedem lat zdołałeś już poznać to miasto z jego plusami i minusami. Toruń stara się o tytuł ESK. Myślisz, że ma jakieś szanse?

- Ostatnio nawet dyskutowaliśmy o tym ze znajomymi. Bardzo bym chciał, aby tak się stało. Musimy chyba jako miasto prężniej zacząć działać. Słyszałem, że nasi konkurenci mają zdecydowanie większe środki na kulturę. Na pewno to popieram, a gdy będzie trzeba coś zrobić i pomóc, to zrobię.

WARTO WIEDZIEĆ

Tomasz Mycan ma 32 lata. Na toruńskiej scenie możemy go oglądać w takich spektaklach jak: "Hamlet", "In Extremis", "Maria Stuart" "Niestworzona historia albo Ostatni tatuś", "Plaża".