Łódź. Deszczowa, ale udana operetka w ogrodach
Franz Lehar umieścił akcję "Wesołej wdówki" w Paryżu. Teatr Muzyczny pokazał ją zatem w miejscu, które najlepiej Paryż udaje - w ogrodach pałacowych Izraela Poznańskiego.
O pokazaniu spektaklu w plenerze zdecydowały względy artystyczno-prozaiczne. Już drugi sezon w siedzibie operetki zamiast artystów działają ekipy budowlane. Trwa remont, którego finał przewidziano dopiero na sierpień 2010 r. Mimo to śpiewacy i tancerze regularnie grają. Gości ich m.in. hala Toya, Teatr V6, Łódzki Dom Kultury. Grażyna Posmykiewicz, dyrektorka naczelna teatru, odebrała nawet medal "Pro publico bono" właśnie "za prowadzenie teatru w trudnych warunkach lokalowych". I w tych trudnych warunkach postanowiła zrealizować pełno obsadową premierę.
Jak się okazało, wybrana przestrzeń nie ma samych zalet. W piątek wieczorem deszcz zalał sprzęt oświetleniowy i podłogę sceny. Spektakl rozpoczęto z półgodzinnym opóźnieniem. Zespół wykazał się jednak niezmordowaną siłą woli. Zimno było tak, że para płynęła z ust. Lesław Sałacki ukryty z orkiestrą we wnętrzach pałacu nie widział aktorów, a technicy odcięli część reflektorów. Mimo to spektakl wypadł bardzo dobrze. Doskonale wpisał się w eklektyczną architekturę łódzkiego Luwru. Niepotrzebnie tylko Zbigniew Macias zdecydował się na eklektyzm interpretacyjny i zaczął udawać, że "Wdówka" może być i "z epoki" i współczesna: bohaterowie w pysznych stylizowanych kostiumach robią zakupy w Manufakturze, podczas gdy Hannę Glawari przywozi kabriolet Citroëna z 1938 roku!
Jeśli jednak nie ma się alergii na operetkę i zaprogramowaną dla niej kiczowatość, premiera Muzycznego sprawi dużą przyjemność. Spektakl w tym sezonie pojedzie do Warszawy, potem będzie grany w hali Toya.
Franz Lehar "Wesoła wdówka", reż. Zbigniew Macias, kier. muz. Lesław Sałacki, scen., kost. Anna Bobrowska-Ekiert. Premiera 22 maja 2009 r. w Teatrze Muzycznym (zrealizowana w ogrodach MHMŁ).
