Lucyfer w garniturze
Piotr Cieplak przeniósł staropolski tekst we współczesne realia
Paulin Mikołaj z Wilkowiecka pozostaje dla nas postacią dość tajemniczą. Żył w XVI wieku. Choć w kronikach figuruje jako autor pism hagiograficznych i kazań, to bez wątpienia największą sławę przyniosła mu "Historya o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim". Nie był zresztą jej autorem, raczej redaktorem, który obiegowym tekstom, wykorzystywanym wielokrotnie w różnych spektaklach, nadał ostateczny kształt. Sceny pełne powagi przeplatają się tu z partiami utrzymanymi w formie żywo prowadzonego dialogu, w którym górę biorą ludzkie emocje.
Przez 400 lat, dzięki pojemnej formule misterium to było jednym z najpopularniejszych w Polsce widowisk teatru ludowego. Zmieniały się teatralne mody, sposoby aktorskiej ekspresji, a utwór ten wciąż grywano. Bo w gruncie rzeczy jest to uniwersalna i ponadczasowa opowieść o walce dobra ze złem, o szukaniu ładu i pokoju w świecie pełnym przemocy i obłudy.
W teatrze międzywojennym z inscenizacji "Historyi..." zasłynął Leon Schiller przygotowując premierę utworu w 1923 r. na scenie warszawskiej Reduty. Po wojnie dzieło Mikołaja z Wilkowiecka stało się ważnym elementem kanonu staropolskiego teatru Kazimierza Dejmka. W 1993 r. postanowił zmierzyć się z tym utworem reżyser młodego pokolenia Piotr Cieplak. Widowisko, które wówczas stworzył we wrocławskim Teatrze Współczesnym, okrzyknięto wydarzeniem. W jego spektaklu zarejestrowanym wkrótce dla Teatru Telewizji staropolski tekst przeniesiony jest w realia współczesne. Występujące postacie wyglądają, jakby niedawno wędrowały po naszych ulicach. To zwykli ludzie, tak jak zwykłym człowiekiem w tym spektaklu jest Jezus, który podejmuje z Lucyferem i Cerberusem morderczą walkę o ludzi. Zło nie zionie piekielnym ogniem, nie ma kopyt, nie nosi wideł, lecz garnitury. Aktorzy grają po kilka postaci, co nadaje dodatkowych znaczeń. Klimat spektaklu buduje też muzyka, grana na żywo przez zespół Kormorany.
