Filigranowa Piaf znad Prosny
Drobna, wręcz filigranowa brunetka - włosy przyciemnione do roli - gdy zaczyna śpiewać zadziwia siłą głosu. W kaliskiej inscenizacji "Dziadów" gra diabła. Gdy rozlega się jej śmiech, widzom po plecach przebiegają dreszcze.
- Tak w życiu, na co dzień, to trzeba się nią opiekować, ale na scenie - nie daj Boże! Doskonale wie, czego chce. Gdy prosi o ocenę występu, trzeba uważać, co się mówi - z uśmiechem opowiadają o Justynie przyjaciele z teatru.
Jest rozpoznawana na ulicach Kalisza. Mieszkańcy grodu nad Prosną zaakceptowali ją i pokochali. Mówią o niej nasz Wróbelek, kaliska Piaf. Wielu ze zdziwieniem pyta: to ona nie jest z Kalisza?
Jest poznanianką. Tutaj, po skończeniu liceum uczyła się w studium piosenkarskim. Jest absolwentką Wydziału Aktorskiego Akademii Sztuk Wizualnych. Przez rok studiowała także filozofię na UAM. Sukces przyszedł szybko. Jako studentka drugiego roku Akademii wygrała prestiżowy Konkurs Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Otrzymała tytuł Indywidualność Roku 1996.
Wygrana w konkursie otworzyła przed Justyną wiele drzwi.
- Dużo występowałam. Przygotowałam recital, który pokazałam między innymi w Poznaniu w Teatrze Polskim. Wystąpiłam w kilku spektaklach Teatru Telewizji. W szczecińskim teatrze śpiewałam sonety Szekspira. Otrzymałam propozycję wystąpienia w musicalu "Hair" przygotowywanym w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W przedstawieniu tym gram do dziś, ale mam coraz mniej czasu na dojazdy do Gdyni - opowiada Justyna.
Wraz z propozycjami z teatrów Justyna otrzymywała nagrody i wyróżnienia. W minionym roku została laureatką Medalu Młodej Sztuki przyznawanego przez "Głos Wielkopolski". Sukces nie zmienił młodej artystki.
- Już wiem, że zainteresowanie mediów, dyrektorów teatrów jest zmienne. Po wygraniu Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu znalazłam się w blasku fleszy. Udzielałam wywiadów. To przeminęło - media mają nowych ulubieńców. Sukces spowodował także reakcje negatywne. Na przykład we Wrocławiu już nie występuję, nie otrzymuję żadnych propozycji - mówi Justyna.
Dość niespodziewanie Justynę zaproszono nad Prosnę. Zaproponowano rolę w spektaklu przygotowywanym z okazji 200-lecia sceny. Zagrała w "Miłości dziecinnej, czyli nodze drewnianej" W. Bogusławskiego i... została w Kaliszu. Dla niej dyrektor Jan Nowara wprowadził do repertuaru "Piaf" Pam Gems. Spektakl wyreżyserował Jan Szurmiej.
-Jest to pierwsza tak duża moja rola. Przyznaję, że bardzo ważna. Wiem, że gdy staję na scenie coś się dzieje, zmienia. Publiczność utożsamia mnie z Piaf. Wiele osób podkreśla, że staję się do niej bardzo podobna. Pierwszy raz coś takiego przeżyłam na scenie - opowiada Justyna.
Podczas tegorocznych Kaliskich Spotkań Teatralnych gospodarze - zespół Teatru imienia Wojciecha Bogusławskiego - pokazali trzy spektakle. Jako kandydatkę do nagrody jury najczęściej wymieniano Justynę Szafran. Jednak kaliska Piaf nie znalazła się w gronie laureatów.
- Przyznaję, że liczyłam na jakieś wyróżnienie. Bardzo cenię te osoby, które zasiadały w jury. Chciałam też, by ktoś mnie trochę przytulił, pogłaskał. Utwierdził w tym, co robię. Dziś sądzę, że rozumiem decyzję jurorów - spokojnie tłumaczy Justyna.
Kaliszanie z rozżaleniem przyjęli werdykt. Popularność kaliskiego Wróbelka została potwierdzona w plebiscycie. Justynę Szafran uznano, za najpopularniejszą aktorkę 41 Kaliskich Spotkań Teatralnych.
Jest skromna. Nie mówi o tym, że jest zawsze otoczona gronem przyjaciół, że została zaakceptowana przez aktorów i pracowników z obsługi sceny, że nad Prosną ma liczne grono fanów.
Justyna mieszka w Kaliszu. W wolne dni jedzie do Poznania. Podróżuje bardzo dużo: do teatrów, z którymi współpracuje, i tam, gdzie może przedstawić swój recital, w którym śpiewa piosenki A. Osieckiej. Ma 27 lat. Jest zaręczona z artystą Samborem Dudzińskim. Jak długo zostanie nad Prosną? Nie wie.
- Nie robię planów. Ufam losowi i jemu się poddaję - mówi. - Podoba mi się życie Piaf. Takie na full. Krótkie, ale intensywne.
