Wyznanie anioła
O tajemniczym projekcie filmowym Davida Lyncha oraz pracy z największymi polskimi amantami opowiada aktorka KAROLINA GRUSZKA.
Katarzyna Bartman: Jak trafiłaś do filmu Lyncha?
Karolina Gruszka: Trudno powiedzieć, że "Zielony pokój" to jest film. Raczej jest to pewne przedsięwzięcie filmowe, rodzaj eksperymentu.
Moja przygoda z Lynchem zaczęła się od rozmowy Davida z Markiem Żydowiczem, szefem festiwalu Camerimage. Lynch dokładnie opisał Markowi postaci, których poszukuje do swojej najnowszej etiudy filmowej, a ten polecił mnie i Krzysztofa Majchrzaka. Chyba przypadliśmy Davidowi do gustu, bo po zdjęciach wstępnych w Łodzi zaprosił nas do kontynuowania pracy w Los Angeles. Nie dał nam jednak żadnego scenariusza ani rozpisanych ról. Przez cały czas graliśmy w ciemno.
O czym jest historia kręcona przez Lyncha?
Niestety nie mogę tego zdradzić. Lynch prosił nas, abyśmy o tym nie rozmawiali z dziennikarzami.
W takim razie możesz zdradzić, jak wyglądało Twoje spotkanie na planie filmowym z Krzysztofem Majchrzakiem? To Twoja pierwsza praca zawodowa z tym aktorem...
Tak. Chyba domyślam się, o co chcesz mnie zapytać... O Majchrzaku krążą mrożące krew w żyłach opowieści. Posprzeczaliśmy się na początku, ale szybko doszliśmy do porozumienia.
Jesteś bardzo zapracowana. Poza projektem Lyncha grasz jeszcze...
W Teatrze Narodowym w spektaklu "Ryszard II"
Zatem partnerujesz Michałowi Żebrowskiemu. Jak się gra młodej aktorce u boku pierwszego amanta RP?
(Śmiech). Z "amantem" grałam już wcześniej, więc nie jest to dla mnie taka nowość...
U Cywińskiej też już grałaś, ale film, w którym teraz grasz to absolutna nowość...
Masz rację. Jest to opowieść zrealizowana na podstawie twórczości Jarosława Iwaszkiewicza, którą bardzo zmieniliśmy. Historia została bardzo uwspółcześniona i okrojona.
Film Cywińskiej opowiada o potrzebie miłości i o tym, że dla metafizycznego uczucia warto jest poświęcić w życiu wszystko, nawet wtedy gdy uczucie nie ma żadnych perspektyw na przyszłość. Poza tym fabuła naszpikowana jest metafizyką, wszystko dzieje się jakby poza czasem i przestrzenią, na końcu świata, w tajemniczych ruinach...
Klimat jak u Lyncha...
Ruiny to chyba rzeczywiście bardzo wdzięczna sceneria dla tego typu filmów.
Dużo pracujesz. Jak sobie radzisz ze zmęczeniem?
Dopóki gram, nie czuję zmęczenia. Dopiero kiedy wracam późno po zdjęciach do hotelu, dopada mnie bezwład. Nie mam siły na posiłek ani na żaden ruch ręką lub nogą...
A co ze stresem? W pracy jesteś otoczona ludźmi, którzy mają opinię, że zmieniają swoje nastroje jak rękawiczki, są wymagający i trudni.
Lynch podobno doskonale potrafi manipulować emocjami aktorów. Równie łatwo przychodzi mu zdołowanie kogoś, jak i wprowadzenie w doskonały humor...
Mnie nic takiego nie spotkało z jego strony, ale rzeczywiście, Lynch potrafi stworzyć atmosferę absolutnej koncentracji na tym, co się robi. Dzięki temu pewniej wchodzi się w jego świat. Grając u niego, zaskakiwałam się, że tak gładko utożsamiałam się ze swoją bohaterką, zapominając o strachu i ogromnej tremie.
Dziękuję za rozmowę.
Karolina Gruszka [na zdjęciu]
Jest absolwentką Akademii Teatralnej w Warszawie. Swoją przygodę z aktorstwem rozpoczęła jeszcze w szkole podstawowej. W 1995 roku zagrała rolę Gieniusi w "Bożej podszewce" Izabeli Cywińskiej, rok później Olę w "Sponie" Waldemara Szarka (nagroda za najlepszą rolę dziewczęcą na 16. Międzynarodowym Festiwalu Filmów dla Dzieci "ALE KINO" w Poznaniu).
Kolejnymi ważniejszymi rolami były: Księżna de Cleves w spektaklu TV "Perła" Piotra Mikuckiego, Ewa w "Dziadach" Jana Englerta, Masza Mironowa w "Ruskim buncie" A. Proszkina, Barbi w teatrze TV "Bunt kreskówek" Jarosława Żamojdy, Julia w "Zapytał czas" Izabeli Cywińskiej i Helusia w filmie "Daleko od okna" Jana Jakuba Kolskiego.
