Artykuły

Opowieść o smutnym księciu oprawiona surrealistyczną scenografią i oświetlona blaskiem barokowej muzyki zasmuca, bawi i intryguje.

Widowisko Joanny Walter "Miłość do trzech pomarańczy" jest przemyślane i starannie skonstruowa­ne. Autorka przedstawienia Iwona Kempa wykorzystuje pochodzenie dramatu, utrzymanego w stylu kome­dii dell`arte, do scharakteryzowania bohaterów. Po scenie chodzą wyrazi­ste typy ludzi. Smutny król Karo (Krzysztof Kuliński) jest przygnębiony do granic, Brighella (Jerzy Senator), sługa knującego przeciw królewiczowi premiera, jest obrzydliwie obślizły. Po­jawienie się ponurej wróżki Fatamor­gany (Elżbieta Golińska i Irena Du­dzińska) wywołuje dreszcz niepokoju, a zawodzenie nieszczęśliwego księcia Tartalio (Eryk Lubos) wzbudziło pod­czas sobotniej premiery szczerą roz­pacz młodego widza w pierwszym rzę­dzie.

Także konwencja widowiska nawią­zuje do zasad komedii dell'arte. Pełno tu zwrotów do widza, teatralnych wy­głupów czy elementów cyrkowej clownady. Niezwykle widowiskowa jest pełna akrobatycznych elementów sce­na wyciągania księcia z rozpaczy przez jego giermka Truffaldino (Grzegorz Artman).

Znaczący element przedstawienia to muzyka. Kompozycje Bacha, Purcella, Vivaldiego i Lully'ego wyraźnie dyscyplinują wydarzenia na scenie. Rangę muzyki podkreśla ruch sce­niczny przygotowany przez aktora Teatru Pantomimy Zbigniewa Szymczyka. Młodych widzów zachwycały pomysłowa scenografia i fantazyjne kostiu­my przygotowane przez Tomasza Polasika - jezioro poupychane w mi­skach czy podniebna podróż księcia i jego sługi. Piersi Piekarki (Bartosz Woźny), która czyści nimi piec chlebo­wy - wywołały aplauz całej widowni.

Przedstawienie w reżyserii Iwony Kempy to kolejne udane widowisko dla dzieci przygotowane we wrocław­skim Teatrze Współczesnym. Czeka­my na kolejne inscenizacje.