Artykuły

Edmund Niziurski, pisarz szczególnie popularny jako au­tor książek dla dzieci i młodzieży, w "Awansie" sięgnął po temat podejmowany już przez siebie uprzednio, m. in. w jednym z wcześniejszych telewizyjnych scenariuszy, w "Ucieczce z Betlejem". Po te­mat z naszego dnia codzien­nego, naszego współczesnego życia. Jest to, określając naj­ogólniej, temat pracy i zwią­zanych z nią postaw ludzkich. Niesie on problematykę szero­ką i pojemną. Niziurski konkretyzuje ją odnosząc do sy­tuacji małego zespołu łudzi, którzy pracują przy urucho­mieniu kopalni miedzi. Boha­terowie "Awansu" znaleźli się na tej budowie w sposób przypadkowy. Trafili tu na skutek różnych życiowych niepo­wodzeń i awarii, przywędro­wali tu i zatrzymali się na trochę dłużej, by zarobić tro­chę grosza i powędrować da­lej. Ludzie z marginesu, bez zawodu, z bagażem różnych doświadczeń, a nawet z wy­rokami. Każdy z nich jest in­ny, każdy chce się potem ina­czej urządzić w życiu. Budowę tę traktują zaledwie jak epi­zod, prowizorkę, "stację prze­siadkową". I oto okazuje się, że będą mogli już, od zaraz, odejść z tej kopalni i jeszcze raz zacząć od nowa, zrealizo­wać te swoje marzenia i ja­kieś tam skrzętnie ukrywane plany. Brygada ich ma zostać rozwiązana. W tym momencie zaczyna się właściwa akcja "Awansu". Niziurski przed­stawia swoich bohaterów w sytuacji, która zmusi ich do zdania sobie sprawy z własne­go miejsca w życiu, do doko­nania rozrachunku ze sobą i podjęcia decyzji - "co dalej".