Zagraj to jeszcze raz, Sam
Teatr im. Bogusławskiego w Kaliszu: ZAGRAJ TO JESZCZE RAZ, SAM Woody Allena. Przekład: Grażyna Dyksińska, Jerzy Siemasz. Reżyseria: Jan Buchwald, scenografia: Maria i Andrzej Albinowie. Premiera 11 XI 1995.
Pewnie największym problemem w realizacji sztuki Allena jest ustawienie roli głównego bohatera. Nie ma bowiem siły: widz zawsze będzie porównywał aktora grającego postać Allana z samym Allenem, który był przecież także jej odtwórcą w filmowej wersji komedii. Wyjścia dla aktora są dwa: albo usiłować naśladować genialny pierwowzór, albo próbować znaleźć do roli własny klucz. Jakub Ulewicz, bardzo zdolny kaliski aktor, chcąc się odróżnić od charakterystycznej sylwetki Allena bardzo przerysował bohatera Zagraj to jeszcze raz. Przedstawienie grane jest na małej scenie, a więc obserwacja z bliska farsowych gestów, grymasów, min jest drażniąca, a na dłuższą metę męcząca. Bardziej bawi humor słowny niż sytuacyjny (choć kilka scen jest dowcipnie zaaranżowanych). Dopiero w finale, gdy przychodzi uspokojenie Allana, Ulewicz odkrywa, że ten śmieszny nerwus jest w swych kompleksach po ludzku prawdziwy. Na szczęście partnerów Ulewicza ominęła pokusa szarży. Szczególnie podobała mi się Agnieszka Dzięcielska jako Linda - walcząca ze swymi uczuciami, nieśmiała przyjaciółka Allana.
