Artykuły

Wielkanoc w roku 2005 miała być dla ludzi teatru świętem podwójnym - właśnie w Wielką Niedzielę przypadał Międzynarodowy Dzień Teatru. Owo podwójne święto nie jest jednak wspominane z radością.

W Poniedziałek Wielkanocny, 28 marca 2005 roku, zmarł Andrzej Chmielarczyk, były wieloletni dyrektor Teatru Muzycznego, człowiek-legenda lubelskiego środowiska teatralnego.

W tym roku, w piątą rocznicę śmierci dyrektora, zespół Teatru Muzycznego postanowił uczcić jego pamięć. 25 marca jego imieniem zostanie nazwana sala widowiskowa teatru, a w foyer zawiśnie pamiątkowa tablica. To chyba najlepszy sposób upamiętnienia Dyrektora, który w ogromnym stopniu przyczynił się do tego, że Teatr Muzyczny w ogóle w Lublinie przetrwał. A scenę i widownię zawsze bardziej wolał od dyrektorskiego gabinetu.

Andrzej Chmielarczyk kierował lubelską sceną muzyczną od 1 lutego 1969 do 31 sierpnia 2001 roku. W dyrektorskim - nie zawsze wygodnym - fotelu spędził zatem 33 sezony, co jest absolutnym rekordem Polski. A w lubelskim Teatrze Muzycznym ten fotel był niewygodny szczególnie. Placówka bowiem od początku istnienia nie miała własnej siedziby, a przyszedł nawet taki czas, że całkiem realna była groźba jej zamknięcia. Andrzej Chmielarczyk przeprowadził teatr przez najtrudniejszy okres całkowitej bezdomności, prowadził w czasach występów w Domu Kultury Kolejarza, by wreszcie wprowadzić do naprawdę własnej siedziby, w której występuje dziś.

W roku 2000, w trakcie jednego z wywiadów, jakie z nim przeprowadzałem, powiedział mi, że dzień pierwszej premiery na własnej scenie będzie dlań ukoronowaniem jego dyrektorowania. I tak się właśnie stało. 25 listopada 2000 roku, kiedy przy ul. Skłodowskiej 5 zabrzmiał pierwszy gong, nie było nikogo bardziej szczęśliwszego. Nazwanie tej sali je-go imieniem to - powtórzmy - najgodniejszy sposób upamiętnienia postaci Andrzeja Chmielarczyka i jego zasług dla teatru.

Zbliżająca się uroczystość związana jest z obchodami tegorocznego Międzynarodowego Dnia Teatru.