Kazimierz Wiśniak
Studiował w krakowskiej ASP na wydziałach: architektury wnętrz i scenografii (dyplom 1959 r.). Jest uczniem Karola Frycza i Andrzeja Stopki. Jako scenograf debiutował w r. 1958 w "Piwnicy pod Baranami", opracowując "Jezioro trzech wieszczek" w reżyserii Piotra Skrzyneckiego.
W latach 1959-1962 współpracował z Teatrem Śląskim w Katowicach. Z tego okresu pochodzą projekty do "Jonasza i błazna" Broszkiewicza (1959 r. reż. Józef Gruda), "Profesji pani Warren" Shawa (1960 r. reż. Edward Żytecki), "Ifigenii w Taurydzie" Goethego (1961 reż. Jan Biczycki), "Skąpca" Moliera (1961 reż.Żytecki), "Opery za trzy" grosze Brechta (1962 reż. Biczycki), "Męża i żony" Fredry (1962 reż. Żytecki).
W latach 1963 - 1971 Wiśniak związany był z Teatrem im. Słowackiego w Krakowie. Ważniejsze jego realizacje z tego okresu to: "Las" Ostrowskiego (1963, reż. Władysław Krzemiński), "Tragedia optymistyczna" Wiszniewskiego (1965 reż. Lidia Zamkow), "Bezimienne dzieło" Witkacego (1967 reż. Bronisław Dąbrowski). "Powrót do domu" Pintera (1967 reż. Jerzy Goliński).
W innych teatrach w kraju Wiśniak projektował scenografię m.in. do "Róży" Żeromskiego (T. Współczesny we Wrocławiu 1968), "Na czworakach" Różewicza (T.Dramatyczny w Warszawie 1972), "Jana Macieja Karola Wścieklicy" Witkiewlcza (T. Polski we Wrocławiu 1972), a za granicą - "Wszystko dobre, co się dobrze kończy" Szekspira (Dusseldorfer Schauspielhaus 1960 r. -reż.Swinarski), "Zemsta" Fredry (Kijów 1969 reż. Dąbrowski), "Żeglarz" Szaniawskiego (Moskwa 1969 reż. Swinarski), "Ryszard III" Szekspira (Darmstadt 1972 reż. Swinarski) i "Trzy siostry" Czechowa (Zurych 1973 reż. Jarocki).
W najbliższym sezonie Kazimierz Wiśniak będzie realizował, wraz z Andrzejem Majewskim, scenografię do sztuki Valle-Inclana "Słowa Boże" w Schillertheater w Berlinie Zachodnim (reż. Swinarski).
Obecnie Wiśniak jest scenografem Starego Teatru w Krakowie. Jedna z jego ostatnich prac w tym teatrze to 'Wyzwolenie" Wyspiańskiego w reżyserii Konrada Swinarskiego (projekty kostiumów do tego przedstawienia reprodukujemy obok). Z innych realizacji Wiśniaka w Starym Teatrze trzeba przypomnieć jeszcze piękną scenografię do Szekspirowskiego "Wszystko dobre, co się dobrze kończy" również w reżyserii Swinarskiego.
Od wielu lat artysta współpracuje z Wrocławskim Teatrem Pantomimy. Projektował tu dekoracje do wielu inscenizacji Henryka Tomaszewskiego, m.in. do "Jasełek" (1961) i "Menażerii cesarzowej Filissy" (1972). Z Henrykiem Tomaszewskim współpracował też Wiśniak w innych teatrach polskich i zagranicznych. Były to: "Francesca da Rimini" Czajkowskiego (T. Muzyczny w Krakowie 1963), "Marat-Sade" Weissa (T. Polski w Poznaniu 1967), "Ogród miłości" Tomaszewskiego (Det Norske Teatret w Oslo 1967), "Bagaże" Banga (Det Kongelinge Teatret w Kopenhadze 1971), "Gra w zabijanego" Ionesco (T. Polski we Wrocławiu 1973) i ostatnio "Peer Gynt" Ibsena (T. im. Norwida w Jeleniej Górze 1974).
Wiśniak jest laureatem wielu nagród, m.in. za scenografię do sztuk: "Śmierć Tarełkina" Suchowo-Kobylina (reż. Lech Komarnicki, Bałtycki Teatr Dramatyczny - nagroda na Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu 1966 r.), "Śnieg" Przybyszewskiego (reż. Lech Komarnicki; Bałtycki Teatr Dramatyczny - nagroda na Festiwalu Teatrów Polski Północnej 1967), "Róża" Żeromskiego (reż. Andrzej Witkowski; Teatr Współczesny we Wrocławiu - nagroda na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w 1968)'; "Paternoster" Kajzara (reż. Jerzy Jarocki; Teatr Współczesny we Wrocławiu - nagroda na XII Festiwalu Sztuk Współczesnych 1971).
B.O.
