Pokochajmy swoje ciała
EVE ENSLER, dramatopisarka i poetka, autorka Monologów waginy, napisała nową sztukę. Tym razem o swoim brzuchu, który zawsze był za duży.
O brzuchu, który kiedyś byt piaski, a teraz wystaje. Jak w torbie zaczęła w nim nosić nienawiść do samej siebie. "To był magazyn mojego żalu, moich blizn z dzieciństwa i niespełnionych ambicji. Mojej niewyrażonej wściekłości" - pisze Eve Ensler w książce Good Body (Dobre ciało). Zawsze wiedziała, że jeśli będzie szczupła i zgrabna, to będzie akceptowana, podziwiana, ważna i kochana, zawsze miała świadomość, że nie jest perfekcyjna. Czuła się nie na miejscu, czemuś winna, jakaś zła. Próbowała diet, ćwiczyła, umartwiała się przez całe życie. Sama narzucała sobie ten kierat. Naiwnie wierzyła, że jeśli naprawdę się postara, jeśli schudnie i udoskonali własne ciało, to wszystko inne też w jej życiu się ułoży. Chciała być młodą, chudą blondynką, bo one podobają się światu. Niestety, była postawną brunetką w średnim wieku, i miała brzuch. Myśl o brzuchu wraca jak bumerang i przygnębia. Ciało, nad którym traci się kontrolę, zaprząta całą uwagę. Ensler wie, że tak czuje każda z nas. Napisała tę sztukę, by uświadomić kobietom ich dramat. Żeby pomóc im (i samej sobie) uwolnić się od gnębiących je obsesji i ograniczeń, które sobie narzuciły. Żeby zamiast uciekać od świata, zaczęty się nim zajmować i cieszyć. Kobiety, z którymi rozmawiała, zawsze wymieniały co najmniej jeden fragment ciała, który pragnęły zmienić. Chciały, jak Eve, być Barbie. Eve Ensler odrzuca ten ideał. "Mam zamiar wziąć głęboki oddech i znaleźć własną drogę na przetrwanie, nie będąc ani idealnie płaska, ani perfekcyjna" - pisze w Dobrym ciele. Ma nadzieję, że wszystkie do niej dołączymy. Przestaniemy starać się być kimś, kim nie jesteśmy. "Powiedzcie stylistom i chirurgom plastycznym, że się nie boicie. Bądźcie odważne i pokochajcie swoje ciała - apeluje Eve Ensler. - Przestańcie je naprawiać. One nigdy nie byty zepsute". -
