Aktor w laur przeniesiony
MIECZYSŁAW DEMBOWSKI, niezapomniany aktor o szelmowskim spojrzeniu, gwiazdor Teatru Polskiego, zmarł dwadzieścia lat temu, ale nadal jest obecny w życiu artystycznym Bielska-Białej - sylwetka artysty.
Po studiach aktorskich i pracy w teatrach Wrocławia i Szczecina, w 1957 roku trafił do Bielska. Przypadkowo, ściągnięto go na zastępstwo do Teatru Polskiego. I został w nim do emerytury. Słynął z dopracowanych w każdym szczególe ról charakterystycznych, sporo reżyserował, pisał sztuki dla dzieci i młodzieży. Widzom niósł radość i wzruszenie, ale na tym nie poprzestawał. Był także społecznikiem, pedagogiem. Prowadził kółko recytatorskie, w którym uczył sztuki słowa przyszłych artystów a także polityków.
Pochodził z Nowego Sącza, aktorstwem zainteresował się w kolegium jezuickim w Chyrowie (obecnie Ukraina), gdzie w 1939 roku zdał maturę. - Niespełna rok później aresztowali go hitlerowcy lujący na polską inteligencję -
wspomina żona, Iwona Matuszewska, także bardzo lubiana aktorka Teatru Polskiego i niezmordowana strażniczka pamięci męża. - Został osadzony w więzieniu w Nowym Sączu, a następnie w Tarnowie, skąd w czerwcu 1940 roku przewieziono go z pierwszym transportem polskich więźniów politycznych do nowo utworzonego obozu koncentracyjnego Auschwitz. Tam stal się numerem 188. Po trzech latach przewieziono go do obozu w Sachsenhausen, gdzie 3 maja 1945 roku doczekał wyzwolenia. Ta data, pierwszy dzień wolności po latach obozowej gehenny, była jedną z najszczęśliwszych w jego życiu. Zrządzeniem losu zmarł, pokonany przez nieuleczalną chorobę, także 3 maja. Było to w roku 1990. Miał 70 lat.
Mieczysław Dembowski zdobywał nie tylko artystyczne laury. Został odznaczony Krzyżem Polonia Restituta oraz Krzyżem Oświęcimskim. Teraz jest patronem przyznawanej rokrocznie cenionej nagrody bielskiego oddziału Związku Artystów Scen Polskich. To Laur Dembowskiego, którym nagradzani są za szczególne osiągnięcia aktorzy i realizatorzy związani z bielskim środowiskiem teatralnym,
