Warszawa. Promocja książki "Teatra polskie" w Nowym Wspaniałym Świecie
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zaprasza 14 czerwca 2010 roku na promocję książki Dariusza Kosińskiego "Teatra polskie. Historie", wydanej przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego i Wydawnictwo Naukowe PWN.
W spotkaniu, które poprowadzi Igor Stokfiszewski, wezmą udział: Dariusz Kosiński, Marek Beylin i Tomasz Kulikowski. Tego wieczora książkę będzie można kupić po promocyjnej cenie.
Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat
14 czerwca 2010, godz. 19.00
ul. Nowy Świat 63
Z recenzji wydawniczych
Najważniejszą innowacją w ujęciu Kosińskiego jest wydatne rozszerzenie pola badanych zjawisk - praktycznie na wszystkie ważne widowiska kulturowe, którym nadaje miano "teatra". Tego dotąd polska historia teatru - w każdym razie z takim rozmachem - nie praktykowała.
To, co w ortodoksyjnych ujęciach historycznoteatralnych znajdowało się niekiedy zaledwie na marginesie, a co w kulturze polskiej odegrało oryginalną i niejednokrotnie pierwszorzędną rolę, Kosiński przesunął na należne miejsce. Czyż nie po to właśnie pisze się - wciąż i wciąż na nowo - historię?
prof. dr hab. Leszek Kolankiewicz
Autor ma dostatecznie różnorodne, bezdyskusyjnie bogate, doświadczenie badawcze, wiedzę i odwagę pozwalające stawiać oryginalne tezy i hipotezy, a jego przemyślenia nie ograniczają się do wybranych epok, pojedynczych zjawisk oraz twórców, lecz dotyczą procesów rozwojowych kultury, a w niej zmiennego miejsca teatru. Kosiński ma umiejętność spokojnego, rzeczowego rozpatrywania konsekwencji pojawiania się nowych zjawisk dla bytu, sposobu istnienia, przemian form tradycyjnych. Stara się zrozumieć, objaśnić zachodzące procesy, wskazać ich mechanizmy, genezę - bez uprzedzeń, z nadzieją rodzenia się nowych wartości. Teatr, kultura to dla niego zjawiska w nieustannym ruchu.
prof. dr hab. Jan Michalik
Autor monografii "Teatra polskie. Historie" postawił sobie za cel ambitne zadanie opowiedzenia historii polskiego teatru w sposób zgodny z najnowszym stanem wiedzy światowej teatrologii, a zarazem z pełną świadomością subiektywności tej wersji i jej eksplikacji.
Pięć części, z których składa się książka to pięć narracji wyodrębnionych ze splątanego nurtu wydarzeń autorytatywnym gestem, pod odmiennym kątem prezentujących z jednej strony to, co jako "obiektywną" historię opowiadał w Krótkiej historii teatru polskiego Zbigniew Raszewski, z drugiej uzupełniających tamte dzieje o to, co do tej pory pozostawało nieuwzględnioną przez rasowych historyków teatru dziedziną badań etnografów, antropologów, socjologów, politologów.
prof. dr hab. Małgorzata Sugiera
