Artykuły

Trzymająca w napięciu komedia kryminalna, w której do samego końca nie wiadomo, który oszust zostanie oszukany - tak Teatr Wielki zapowiada premierę "Graczy" w reżyserii Macieja Prusa [na zdjęciu].

To będzie premiera niekonwencjonalna - pierwsze polskimi siłami zrealizowane wykonanie "Graczy" Dymitra Szostakowicza - jednego z najwybitniejszych kompozytorów XX w. - Mamy XXI wiek, a z XX-wiecznym, operowym repertuarem jeszcze się nie uporaliśmy - mówił na konferencji prasowej reżyser Maciej Prus.

Spośród oper Szostakowicza najczęściej wystawia się "Lady Makbet mceńskiego powiatu". Z "Graczami" był zawsze kłopot, bo kompozytor nie dokończył utworu. - Kiedy w latach 80. w Wuppertalu zastanawiano się nad wystawieniem "Graczy", sugerowałem, że będzie to miało sens, jeśli opera zostanie dokończona - opowiadał kompozytor Krzysztof Meyer. To właśnie on - biograf i znawca stylu Szostakowicza - dopisał dzieło do końca, starając się zachować język muzyczny rosyjskiego kompozytora.

Opera kojarzy się z widowiskowością, potężnym brzmieniem, historiami wielkiej miłości, diwami. W konfrontacji z tym stereotypem "Gracze" są "operowi": obsada jest wyłącznie męska, brak chóru, kameralny klimat. Jednak orkiestra, do której, jak pisze muzykolog Danuta Gwizdalanka - "należy pierwsze i ostatnie słowo w tym spektaklu" - jest bardzo znaczącym i barwnym elementem utworu. Rolę "kobiety", czyli obiektu namiętności w "Graczach", pełni talia kart (znaczona), którą jeden z bohaterów pieszczotliwie nazywa Adelajdą Iwanowną. A cała rzecz jest o spotkaniu oszustów, którzy swój niecny proceder podnieśli do rangi sztuki i sposobu na życie. "Gracze" wpisują się w "karcianą" tradycję literatury i opery rosyjskiej: od "Damy pikowej" Piotra Czajkowskiego, opartej na opowiadaniu Aleksandra Puszkina do "Gracza" Fiodora Dostojewskiego przeniesionego na scenę operową przez Sergiusza Prokofiewa.

Premiera czeka nas w sobotę [5 marca] o godz. 19, kolejne przedstawienie w niedzielę o tej samej porze.