Artysta szlachetny
Gdyby w Polsce, tak jak w Anglii, przyznawano tytuł szlachecki za zasługi, Gustaw Holoubek powinien już go dawno otrzymać.
Nieprzypadkowo aktor na swój jubileusz w Teatrze Ateneum wybrał "Garderobianego". To jedna z piękniejszych sztuk opowiadających o teatrze i jego twórcach, o magii sceny i trywialności życia za kulisami. Chyba tylko w teatrze możliwa jest taka przyjaźń, jaka łączy Sira, wielkiego szekspirowskiego aktora, z jego garderobianym - Normanem. Obydwaj nie mogą bez siebie istnieć. Sir jest sławnym artystą, ale jest też starzejącym się, coraz słabszym człowiekiem, który wymaga pomocy nie tylko w błahych sprawach.
Norman jest wierny i oddany jak sługa. Poświęca się dla Sira pomimo upokorzeń i za cenę własnego szczęścia. Kiedy Sir umrze, Norman wybuchnie złością, która ujawni ciemniejszą stronę jego charakteru. Reakcja Normana będzie zrozumiała, bo wraz z odejściem Sira, zniknie sens życia Garderobianego.
Sztuka jest śmieszna i wzruszająca. W przedstawieniu w Ateneum, wyreżyserowanym przez Krzysztofa Zaleskiego, nie powoduje jednak silniejszych emocji. Chociaż nie ma wątpliwości, że rolę wielkiego aktora gra wybitny aktor. Ale Holoubek jako Sir nie uruchomił w całej pełni charakterystycznej dla siebie hipnotycznej siły aktorskiej.
Marian Kociniak w roli tytułowej zrobił wiele, by wydobyć ze swej postaci wszystkie ludzkie cechy. A jednak i jemu zabrakło czegoś, co by pozwoliło szczerze przejąć się losem Garderobianego. W tych rzadkich momentach, gdy Norman nieco się odkrywał, Kociniak nie potrafił zdjąć własnej maski aktorskiej.
Amerykanie mówią, że aktor jest tyle wart, ile jego ostatnia rola. Powiedzenie to wydaje się nieprawdziwe i niesprawiedliwe. Holoubek rolą Sira w "Garderobianym" nie przyćmił pamięci wielu wcześniejszych swoich kreacji. Ale nie zmniejsza to w żadnym razie wartości jego aktorskiej sztuki i szacunku, jaki dlań żywimy nie tylko z okazji pięknego jubileuszu.
