Autorzy

SYNGE John Millington
(ur. 16 kwietnia 1871, Rathfarnham, Irlandia
- zm. 24 marca 1909, Rathfarnham, Irlandia)
Dramatopisarz. Pochodził z wielodzietnej anglo-irlandzkiej protestanckiej rodziny adwokackiej, mieszkającej na przedmieściach Dublina. Był najmłodszym z pięciorga rodzeństwa. Kiedy miał zaledwie rok, zmarł ojciec rodziny, wychowywała go więc matka, będąca niezwykle, by nie rzec fanatycznie, religijną kobietą. Wychowywała dzieci zgodnie z nauką Kościoła, jednak w przypadku najmłodszego syna nie zapobiegło to jego ateizmowi. Jako szesnastolatek Synge wyrzekł się wiary w Boga i zaczytywał w dziełach Darwina. Radykalność poglądów zraziła wielu jego przyjaciół, sprawiła także, że odsunęła się od niego rodzina i zmusiła go do rozstania z pierwszą narzeczoną.
Synge rozpoczynał swoją edukację w Dublinie. Ukończył prywatną szkołę średnią, a potem studiował języki obce w Trinity College. Był wybitnym poliglotą - znał kilka europejskich języków, a ponadto hebrajski, szkocki gaelicki i wszystkie dialekty staroirlandzkie. Ponieważ zapowiadał się na świetnego muzyka (grał na skrzypcach), studiował także w Royal Irish Academy of Music. W 1893 roku wyjechał na dalsze studia muzyczne do Niemiec, gdzie zarabiał jako muzyk. Potem przeniósł się do Paryża. Tam utrzymywał się początkowo z udzielania lekcji. W stolicy Francji poznał nowoczesne prądy literackie i zetknął się z cyganerią artystyczną. Pod wpływem tych kontaktów zaczął pisać. Tam także w roku 1896 poznał irlandzkiego poetę Williama Butlera Yeatsa, z którym się zaprzyjaźnił. Pod wpływem tej znajomości Synge wrócił do Irlandii i zainteresował kulturą irlandzką.
Nakłoniony przez przyjaciela odwiedził wyspy Aran. Wyspy te położone na zachodnim wybrzeżu kraju urzekły go swoją dziką przyrodą i zachowaną tam w nienaruszonym kszałcie staroirlandzką obyczajowością i kulturą. Jednak panujący tam klimat był niekorzystny dla chorującego na astmę pisarza. Synge musiał zatem wyjechać. Jednak od 1898 roku regularnie przez kolejne pięć lat przyjeżdżał na Arany w okresie wakacyjnym, zimę spędzał zaś w Paryżu. Wyspy Aran stały się największą inspiracją dla Synge`a. Stały się tematem jego najwybitniejszego dzieła literackiego, najbardziej znanej powieści opublikowanej w 1907 roku zatytułowanej właśnie "Wyspy Aran". Ilustracja do książki była dziełem najwybitniejszego malarza irlandzkiego - Jacka Butlera Yeatsa, brata poety i dramatopisarza Williama Butlera Yeatsa, przyjaciela Synge`a. Podczas swoich wędrówek po prowincji irlandzkiej poznał legendy i mity stanowiące trzon staroirlandzkiej kultury, poznał język, życie codzienne, zwyczaje, legendy, pieśni i zabobony irlandzkiej wsi. Ta wiedza stała się następnie podstawą i inspiracją dla jego twórczości dramatopisarskiej, związanej ściśle z życiem irlandzkich chłopów. Synge w swoich sztukach posługiwał się dialektem angloirlandzkim używanym przez tamtejszą wiejską ludność.
Synge wraz z Yeatsem należeli do grupy irlandzkich intelektualistów, przedstawicieli irlandzkiego odrodzenia literackiego tzw. celtyckiego renesansu. Synge został pierwszym dyrektorem założonego w 1904 roku przez Yeatsa Abbey Theatre - irlandzkiego teatru narodowego. Na jego deskach odbyła się premiera pierwszej sztuki Synge`a zatytułowanej "W cieniu doliny" (1904). Ta historia wieśniaka, który poddaje próbie uczucia swojej dużo młodszej żony udając zmarłego, została jednak przyjęta bardzo krytycznie, szczególnie w środowisku irlandzkich patriotów. Uznano ją za mało patriotyczną. Doszukiwano się w niej drwiny z obyczajowości irlandzkiej, której dopuścił się pisarz uznawany za pisarza narodowego. Kolejna jednoaktówka Synge`a nosiła tytuł "Jeźdźcy od morza" (1904) i ukazywała surowe życie rybaków. Wątki symboliczne znalazły się także w kolejnym dramacie - "Studnia świętych" z 1905 roku. Bohaterowie to para kochających się ślepców-żebraków, którzy pod wpływem cudu odzyskują wzrok i uświadamiają sobie własną brzydotę, brzydotę świata i trud fizycznej pracy. W 1907 roku Synge wywołał kolejny skandal, wystawiając "Playboya prowincjonalnego świata". Sztuka oparta na sytuacyjnym i dialogowym komizmie opowiada o młodym wieśniaku okrzykniętym bohaterem za rzekome zabicie swego okrutnego ojca. Fala krytyki sprawiła, że Synge nie dopuścił do wystawienia kolejnej swojej sztuki z 1908 roku, obawiając się zarzutów o antyklerykalizm. Było to "Wesele druciarza" opowiadające o konflikcie biednego małżeństwa z proboszczem o zapłatę za ślub.
Od 1897 roku pisarz chorował na chorobę Hodgkins'a. Jego stan zdrowia stopniowo się pogarszał. Uniemożliwiło mu to poślubienie aktorki - Molly Allgood, znanej pod scenicznym pseudonimem Maire O'Neill. Ostatni swój utwór dramatyczny, poetycką "Boleściwą Deirdre" napisał specjalnie dla ukochanej. W tej historii o romantycznej miłości kochanków prześladowanych przez królewskiego rywala, wystawionej już po śmierci autora, Molly Allgood zagrała główną rolę. Po śmierci Synge`a opublikowano jego "Wiersze i przekłady".
Synge bywa dzisiaj nazywany irlandzkim Shakespeare'em. W jego dramatach humor sąsiaduje z okrucieństwem, fantastyka z romantyzmem, wulgarny żart z poetyckością.